Το ιστορικό κτήριο του ΟΡΦΕΑ. Η διαφύλαξη του, οι επισκευές του και η πρόσφατη ανακαίνιση του.

Η πρώτη φορά που σώθηκε το κτήριο ήταν όταν το 1913 οι Βούλγαροι κομιτατζήδες έκαψαν την πόλη, θέλησαν να κάψουν και το κτίριο του ΟΡΦΕΑ, το οποίο όμως γλίτωσε με τις ενέργειες του Ισραηλίτου μεγαλοεπιχειρηματία του Αζαρία, που κατοικούσε παραπλεύρως δωροδοκώντας τους διαθέτοντας μεγάλα χρηματικά ποσά και το κτίριο σώθηκε αλλά δεν γλίτωσε την λεηλασία όλων των μουσικών οργάνων των επίπλων και λοιπόν ειδών.

Το 1916 αρχίζει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και στην πόλη μας έρχονται και πάλι οι Βούλγαροι και η δράση του ΟΡΦΕΑ σταματά.

Το 1918 βρίσκει τον ΟΡΦΕΑ διαλυμένο και το κτίριο λεηλατημένο, ρημαγμένο σε κακά χάλια και να χρησιμοποιείται ως τόπος συγκεντρώσεως, λοιμοκαθαρτήριο των πασχόντων από τον εξανθηματικό τύφο.

Τον επόμενο χρόνο 1919 μια παρέα 16 νέων οι Κιδιαμόπουλος, Θεόδωρος Χρηστίδης, Αθανάσιος Φωτιάδης, Κώστας Παπαλεξίου, Νίκος Στεφανίδης, Γεώργιος Τουντζής, Χρήστος Σταυρίδης, Αθανάσιος Τσιρώνας, Κώστας Μανούσκας, Νίκος Πόρναλης, Κώστας Καζαντζής, Κώστας Τσαρουχόπουλος, Άγγελος Αμπατζής, Επαμεινώνδας Κύρου, Νικόλαος Χρυσοχόου, και Ιωάννης Νούλης αποφασίζουν την ανασύσταση του ΟΡΦΕΑ με την επωνυμία Μουσικογυμναστικός Σύλλογος «Η Αναγέννηση πρώην ΟΡΦΕΑΣ» και ξεκινούν της εργασίες αποκατάστασης του.

Το 1924 το κτίριο του ΟΡΦΕΑ επιτάσσεται από την Μεραρχία Σερρών και εγκαθίσταται σε αυτό ο 6ος Λόχος του Συν/τος γιατί την εποχή εκείνη γίνονταν επισκευή των στρατώνων.

Τα χρόνια περνούν και έρχεται το 1940 με την κήρυξη του Ελληνοιταλικού πολέμου και εν συνεχεία το 1941 η εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα.

Δυστυχώς οι Γερμανοί παραδίνουν και την φορά αυτή τα μέρη μας στους Βουλγάρους.

Γνωρίζουν την ιστορία του ΟΡΦΕΑ και την πατριωτική του δράση και θέλοντας να εξαφανίσουν κάθε ίχνος της Μακεδονομαχικής του ιστορίας αφού λεηλάτησαν το κτίριο αποφασίζουν να το κατεδαφίσουν.   Για καλή τύχη τον σκοπό τους αντιλαμβάνεται ένας γείτονας υπάλληλος της Αυστροελληνικής εταιρείας καπνών Χρήστος Μηχανικός και σπεύδει στα γραφεία της εταιρείας και ανακοινώνει τους σκοπούς των Βουλγάρων.

Αμέσως οι υπηρετούντες τότε στην εταιρεία αυτή ορφικοί Χρυσόγονος, Μπούρας και Χρήστος Μηχανικός μετέφεραν στο κτίριο μερικά δέματα καπνού από τις αποθήκες τους και τοποθετούν την Γερμανική σημαία.

 Έτσι οι Βούλγαροι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον σκοπό τους να κατεδαφίσουν το ιστορικό αυτό κτίριο και έτσι σώθηκε μεν το κτίριο αλλά τελείως κατεστραμμένο.

Τελειώνει επιτέλους ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και οι κατακτητές εγκαταλείπουν την πόλη μας.

Ο ΟΡΦΕΑΣ είναι διαλυμένος, το ιστορικό κτίριο κατεστραμμένο.

Ανασυγκροτείται αμέσως ο ΟΡΦΕΑΣ και αρχίζει η εξεύρεση χρημάτων για την επισκευή του κτιρίου.

Μετά από πολύ προσπάθεια το τότε Διοικητικό Συμβούλιο με Πρόεδρο, τον Πάρεδρο του Δήμου (τότε ίσχυε ο Θεσμός αυτός) Χρήστο Χρηστίδη κατορθώνει και εξευρίσκει χρήματα από τον Δήμο Σερρών με Δήμαρχο τον Βασίλειο Χατζηιακώβου και από τον Νομάρχη Γεώργιο Τσέλικα καθώς και από τον τότε υπουργό Ανοικοδομήσεως και έτσι αρχίζουν οι εργασίες επισκευών στην Ιστορική Αίθουσα η οποία ήταν ερείπιο εκ των Βουλγαρικών βανδαλισμών και επίκετο η κατάρρευσής της.

Μέσα σε 9 μόνον μήνες με δαπάνη 150.000 δραχμών της εποχής εκείνης παραδίδεται η αίθουσα για χρήση στους Σερραίους και γίνονται τα εγκαίνια την 28 Οκτωβρίου 1950.

Για το μεγάλο αυτό έργο που επιτεύχθη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα για την εποχή εκείνη, ο Ιατρός Χρήστος Χρηστίδης ανακηρύχθηκε υπό της Γενικής Συνελεύσεως Επίτιμος Ισόβιος Πρόεδρος του Ομίλου και ψηφίστηκε να υπάρχει η φωτογραφία του στην αίθουσα του παλαιού ΟΡΦΕΑ.  

Με πρωτοβουλία του μέλους το ομίλου Μίμη Στεφανίδη συγκεντρώνονται 480 καρέκλες για τις ανάγκες της αίθουσας.

Η αίθουσα αυτή του ιστορικού κτιρίου που υπέστη τόσες καταστροφές και που τελικά σώθηκε, για πάρα πολλά χρόνια ήταν η μόνη σχεδόν αίθουσα στην πόλη μας η οποία φιλοξένησε όλες τις δραστηριότητες των συμπολιτών μας και των Συλλόγων της.

Φιλοξένησε θιάσους ερασιτεχνικούς και επαγγελματικούς και στέγασε για αρκετό χρονικό διάστημα κινηματογράφο.

Στην αίθουσα αυτή δίδονταν όλοι οι επίσημοι χοροί και στέγασε όλες τις δραστηριότητες του Συλλόγου μας μουσικές θεατρικές καλλιτεχνικές, εκθέσεις και άλλες.

Η τελευταία φορά που έγιναν ενέργειες για την σωτηρία του κτηρίου είναι αυτές στις οποίες κάνω την αρχική αναφορά και εύχομαι αυτό το κτήριο να μείνει για πάντα.

Ο σύλλογος ΟΡΦΕΑΣ είναι η ιστορία μας.

Είναι η ιστορία της πόλης μας και θα πρέπει όλοι οι Σερραίοι να είμαστε μέλη του.