ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ROTARY

Το Ρόταρυ είναι ένας εθελοντικός οργανισμός που αποτελείται από 1,2 εκατομμύρια μέλη, που έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους σε διεθνή κλίμακα για να προσφέρουν ανθρωπιστική υπηρεσία και να βοηθήσουν στην οικοδόμηση καλής θέλησης και ειρήνης. 

Περίπου 33.000 Ροταριανοί Όμιλοι σε περισσότερες από 200 χώρες και γεωγραφικές περιοχές υλοποιούν προγράμματα για την αντιμετώπιση προκλήσεων της εποχής μας – όπως είναι ο αναλφαβητισμός, οι ασθένειες, η πείνα, η φτώχεια, η έλλειψη καθαρού νερού, και τα περιβαλλοντικά προβλήματα – ενώ παράλληλα ενθαρρύνουν την τήρηση ψηλών επιπέδων δεοντολογίας και ηθικών αξιών σε όλα τα επαγγέλματα.

Ως ο μεγαλύτερος οργανισμός προσφοράς διεθνών υποτροφιών, το Ροταριανό ίδρυμα του Διεθνούς Ρόταρυ βοηθά περισσότερους από 1000 φοιτητές κάθε χρόνο να σπουδάσουν στο εξωτερικό και να υπηρετήσουν ως πολιτιστικοί πρεσβευτές. Επίσης, το Ρόταρυ συνεργάζεται με επτά από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο και προσφέρει ευκαιρίες σε νέους να αποκτήσουν πτυχίο master στον κλάδο σπουδών ειρήνης και επίλυσης διενέξεων.

Το polio plus είναι η ναυαρχίδα των προγραμμάτων του Ρόταρυ. Έως ότου η πολιομυελίτιδα εξαλειφθεί από ολόκληρο τον κόσμο, τα μέλη των Ροταριανών Ομίλων θα έχουν συνεισφέρει 850 εκατομμύρια δολάρια και αμέτρητες ώρες εθελοντικής εργασίας για να εμβολιαστούν περισσότερα από δυο δισεκατομμύρια παιδιά σε 122 χώρες. Το Ρόταρυ βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος της Παγκόσμιας Πρωτοβουλίας για την Εξάλειψη της Πολιομυελίτιδας, μαζί με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, τη UNICEF, και την Αμερικάνική Υπηρεσία Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών.

Το Ρόταρυ ιδρύθηκε στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών το 1905 από τον δικηγόρο Πωλ Χάρρις και τρεις φίλους του. Σήμερα έχει επεκταθεί σε 165 χώρες με περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια μέλη, τα οποία ανήκουν σε περισσότερους από 32.000 Ροταριανούς ομίλους. 

Κάθε Όμιλος είναι εντελώς αυτόνομος, με δικό του καταστατικό εγκεκριμένο από τις αρμόδιες αρχές του κράτους στο οποίο ασκεί τη δραστηριότητά του. Έχει το δικό του Δ.Σ. το οποίο εκλέγεται κάθε χρόνο και είναι υπεύθυνο για τις δράσεις του Ομίλου.

Από εκεί και πέρα, για λόγους οργανωτικούς, εκπαιδευτικούς και συντονισμού δράσεων σε υπερτοπικό επίπεδο ένας αριθμός «γειτονικών» ομίλων – συνήθως από 40 έως 75 – συναποτελούν μια Περιφέρεια. 

Υπάρχουν σήμερα 535 Περιφέρειες σε όλο τον κόσμο.

Στην Ελλάδα έχουμε 2 ροταριανές Περιφέρειες κι ένα σύνολο 125 ροταριανών ομίλων. 

Κάθε περιφέρεια εκλέγει με δημοκρατικό τρόπο έναν έμπειρο ροταριανό για να αναλάβει τα καθήκοντα του Διοικητή της για μια και μόνη ετήσιας διάρκειας θητεία. Μέσω των Περιφερειών εκλέγεται και το 17μελές Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Ροταρυ, του οποίου ο Πρόεδρος εκλέγεται κάθε χρόνο για μια ετήσια μη ανανεωνόμενη θητεία.

Το Ρόταρυ επεκτάθηκε στην Ελλάδα το 1928 με την ίδρυση το Ρ.Ο. Αθηνών.

Η ονομασία Ρόταρυ προήλθε από το εξής γεγονός. Οι πρώτες συναντήσεις των Ροταριανών γίνονταν στον τόπο εργασίας του κάθε μέλους εκ περιτροπής. Αυτή η λειτουργία στην αγγλική γλώσσα περιγράφεται με την λέξη "Rotation", και εξ' αυτού, προήλθε η ονομασία της οργάνωσης, Ρόταρυ.

Το έμβλημα του Ρόταρυ είναι ένα οδοντωτός τροχός, ο οποίος αποτελείται από 6 ακτίνες, 24 οδόντες και την σφήνα στο κέντρο του.

Τα επίσημα χρώματα του Ρόταρυ είναι δύο : το μπλε, που συμβολίζει το διεθνή χαρακτήρα της οργάνωσης και το χρυσό, που συμβολίζει την ποιότητα και το υψηλό επίπεδο των δραστηριοτήτων του.

Κάθε Ιούλιο ξεκινάει η καινούρια Ροταριανή χρονιά και έτσι κάθε χρόνο αλλάζει ο πρόεδρος του Ομίλου.

Ο τροχός είναι το σήμα μας και αυτό θέλει να δείξει ότι γυρίζουμε και αλλάζουμε, δε μένουμε στάσιμοι και όλοι μέσα από τη διαδικασία οργάνωσης του Ομίλου μαθαίνουμε να εργαζόμαστε σε όλα τα επίπεδα, γιατί μια τόσο μεγάλη οργάνωση έχει και τα διαδικαστικά της, που μαθαίνονται με τον χρόνο.

Το Ρόταρυ λειτουργεί με βάση το καταστατικό του, τον εσωτερικό κανονισμό και νόμων που δεν είναι κρυφοί. Ποτέ δεν απέκλεισε από κανέναν να είναι γνώστης και κάτοχος των παραπάνω.

Γίνονται δεκτοί όλοι ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, εθνικότητα, θρησκεία, πολιτική ή άλλη επιλογή.

Oι Ροταριανοί θα πρέπει να έχουν εθνική συνείδηση, και να είναι νομοταγείς σύμφωνα με τους νόμους της χώρας τους.

Έτσι το Ρόταρυ δεν επιτρέπει τις θρησκευτικές και πολιτικές συζητήσεις στην διάρκεια των εκδηλώσεων του.

Βασική προϋπόθεση είναι να ασκεί κάποιος ή κάποια ένα οποιοδήποτε αναγνωρισμένο επάγγελμα και να χαίρει εκτίμησης στον κύκλο του. Από εκεί και πέρα μετράει η διάθεση του καθενός να συνεισφέρει με τις ιδέες και τη δράση του στα προγράμματα και τις δράσεις του ομίλου του.

Έτσι με την σχέση του αυτή αποκλείει κάθε σχέση με μυστικισμό.

Μερικοί που δεν το γνωρίζουν αυτό το σύστημα, αναφέρονται σε μυστικιστικές ενέργειες κλπ. Άλλοι πάλι προσπαθούν να παραλληλίσουν τις εθιμοτυπικές λειτουργίες του Ρόταρυ με σύμβολα και ενέργειες μυστικιστικές.

Τα μέλη των Ροταριανών Ομίλων πραγματοποιούν εβδομαδιαίες συναντήσεις για να σχεδιάσουν έργα κοινωνικής προσφοράς, να συζητήσουν θέματα που αφορούν την κοινότητα τους ή ολόκληρο τον κόσμο και απολαμβάνουν τη συναδέλφωση.

Οι Όμιλοι συνεδριάζουν, πάντοτε σε δημόσιο χώρο – συνήθως αίθουσες ξενοδοχείων, εστιατόρια, ταβέρνες κλπ – και οι πόρτες είναι πάντοτε ανοικτές για οποιονδήποτε συμπολίτη ή επισκέπτη επιθυμεί να περάσει μαζί μας 1-2 ευχάριστες ώρες. Δεν υπάρχουν στο Ροταρυ «μυστικές» τελετές, στολές κανενός είδους ή «κρυφά» κείμενα.

Kάθε συνάντηση ή συνεστίαση ξεκινά με την προσευχή που έχει συντάξει ο Καθηγητής της Θεολογίας Γεράσιμος Κονιδάρης και η οποία έχει ως εξής:

Κύριε, ευλόγησε αυτή την συνεστίαση
Καταξίωσέ μας με τις δωρεές της αγάπης σου και
Καθοδήγησέ μας να επιτελούμε τις εντολές σου ωφελώντας τον πλησίον μας

Αμήν

Κάθε νέο μέλος είναι αυτομάτως ισότιμο με κάθε άλλο, απολαμβάνει τα ίδια δικαιώματα και έχει τις ίδιες υποχρεώσεις. Κάθε μέλος μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποχωρήσει, να παραιτηθεί ή και να ξαναέρθει αν εξέλιπαν οι λόγοι που το οδήγησαν στην επιλογή της εξόδου. Στο Ροταρυ όλοι είναι σεβαστοί και μέσα από τη διαφορετικότητα προάγεται το κοινό μας ανθρωπιστικό έργο. Είναι λοιπόν σαφές ότι το Ροταρυ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη Μασονία ή οποιαδήποτε παραθρησκευτική οργάνωση.

Ροταριανοί Όμιλοι στην Ελλάδα λειτουργούν σε κάθε πόλη, και σε πολλές μάλιστα περισσότεροι του ενός.  

Ο Όμιλος στον οποίο είμαι μέλος ο ίδιος είναι ο Ροταριανός Όμιλος Σερρών, ο οποίος ιδρύθηκε το 1952.

Γενικότερα νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμο όποιος ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει με τα μέλη του ροταριανού ομίλου της περιοχής του και να επισκεφθεί την ιστοσελίδα του Διεθνούς Ροταρυ (www.rotary.org) ή της δικής μας Περιφέρειας της Β. Ελλάδας (http://rotarydistrict2484.org) για να πάρει πληροφορίες και να έχει μια σφαιρική εικόνα του έργου των ροταριανών στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

 ΧΡΗΣΤΟΣ Ν. ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ 

τ. ΒΟΗΘΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ 

2484 ΡΟΤΑΡΙΑΝΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ

Κάθε Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα επαναλαμβάνεται το Μέγα θαύμα του Αγίου Φωτός που συγκλονίζει, συγκινεί, αγαλλιάζει, σκορπίζει χαρά και πίστη σε όσους έχουν την τιμή και την ευλογία να παρευρίσκονται στην ιεροτελεστία του Αγίου Φωτός.

Προετοιμασία του Πανάγιου τάφου
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί πριν από την τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται πρώτα ένας σχολαστικότατος έλεγχος του Παναγίου Τάφου και αμέσως μετά τον σφραγίζουν με το μελισσοκέρι που είχε ετοιμαστεί από το πρωί. Ο έλεγχος γίνεται για να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει οτιδήποτε μέσα στον Πανάγιο Τάφο, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει φωτιά. Αφού σφραγιστεί ο Πανάγιος Τάφος με το μελισσοκέρι οι Aρχές τοποθετούν πάνω στο κερί τις σφραγίδες τους.
Μεγάλο ενδιαφέρον για τον έλεγχο δείχνουν και όλα τα άλλα δόγματα, τα οποία με διάφορους τρόπους και πιέσεις έχουν από παλιά αποκτήσει δικαιώματα στον Πανάγιο Τάφο. Το ενδιαφέρον αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αν τύχει κάποια χρονιά να μη βγάλει το Αγιο Φως ο Ορθόδοξος Πατριάρχης τότε θα αναλάβουν το προβάδισμα της τελετής του Αγίου Φωτός άλλοι.
Ο έλεγχος αρχίζει στις 10 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και τελειώνει στις 11. Οσο γίνεται ο έλεγχος, Ορθόδοξοι Αραβες νέοι διαδηλώνουν μέσα στον Ιερό Ναό υπέρ των ορθοδόξων δικαιωμάτων. Πρέπει να σημειωθεί ότι τον σχολαστικό έλεγχο του Παναγίου Τάφου παρακολουθούν εκπρόσωποι των Αρμενίων και άλλων δογμάτων.
Η τελετή του Αγίου φωτός
Η τελετή του Αγίου Φωτός γίνεται στις 12 η ώρα το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου και αποτελείται από τρία στάδια:
α. Τη Λιτανεία
β. Την είσοδο του Πατριάρχη στον Πανάγιο Τάφο και
γ. Τις προσευχές του Πατριάρχη για να βγει το Αγιο Φως.
Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση, το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου ο Ορθόδοξος Πατριάρχης με τη συνοδεία του -αρχιερείς, ιερείς και διακόνους- αλλά και τον Αρμένιο Πατριάρχη μπαίνει στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως, ενώ οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα. Πριν από την είσοδο του Πατριάρχη ο Σκευοφύλακας του Πανίερου Ναού φέρει την ακοίμητο κανδήλα, σβηστή εκείνη την ημέρα, για να αναφτεί με το Αγιο Φως. Από την εσωτερική είσοδο του Ναού του Αποστόλου Ιακώβου μπαίνει ο Πατριάρχης στο Ιερό Βήμα του Καθολικού και κάθεται στον πατριαρχικό θρόνο. Από αυτό το σημείο περνάνε και ασπάζονται το χέρι του Πατριάρχη οι εκπρόσωποι των Αρμενίων, των Αράβων, των Κοπτών και άλλων για να τους δοθεί το Αγιο Φως. Σύμφωνα με τα προνόμια αν δεν ασπαστούν το χέρι του Ορθόδοξου Πατριάρχη δεν έχουν το δικαίωμα να λάβουν το Αγιο Φως από τα χέρια του. Αμέσως μετά αρχίζει η Ιερή Λιτανεία η οποία περιφέρεται τρεις φορές γύρω από τον Πανάγιο Τάφο και μετά ο Πατριάρχης σταματάει μπροστά στον Πανάγιο Τάφο όπου βρίσκονται και οι επίσημοι.
Μετά τη Λιτανεία αποσφραγίζεται ο Πανάγιος Τάφος και ο Πατριάρχης βγάζει την αρχιερατική στολή του και μένει μόνο με το λευκό στιχάριο.
Κατόπιν ο διοικητής της Ιερουσαλήμ και ο αστυνομικός διευθυντής ελέγχουν σχολαστικά τον Μακαριότατο Πατριάρχη μπροστά σε όλους ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν έχει τίποτα μαζί του το οποίο μπορεί να μεταδώσει φως.
Μετά τον έλεγχο ο Μακαριότατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων λαμβάνει τους σβηστούς πυρσούς και εισέρχεται μαζί με τον Δραγουμάνο των Αρμενίων στο Ιερό Κουβούκλιο. Ολα τα κανδήλια είναι σβηστά και τίποτα δεν είναι αναμμένο στον Ιερό Ναό αλλά και στον Πανάγιο Τάφο.
Πώς βγαίνει το Αγιο φως
Μέσα στον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης γονατιστός κάνει αρχιερατική προσευχή διαβάζοντας και ειδικές ευχές παρακαλώντας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να στείλει το Αγιο Φως του ως δώρο αγιασμού για τους ανθρώπους. Και μέσα στην απόλυτο ησυχία κατά την ώρα που προσεύχεται ο Πατριάρχης ακούγεται ένας συριγμός και σχεδόν ταυτόχρονα γαλαζόλευκες αστραπές του Αγίου Φωτός διαπερνούν από παντού, λες και ανάβουν εκατομμύρια φωτογραφικά φλας και τα κανδήλια ανάβουν μόνα τους. Μέσα στον Πανάγιο Τάφο οι πυρσοί που κρατάει προσευχόμενος ο Πατριάρχης και αυτοί ανάβουν μόνοι τους από το Αγιο Φως. Ταυτόχρονα το πλήθος ξεσπάει σε ζητωκραυγές ενώ δάκρυα χαράς και πίστης τρέχουν από τα μάτια του κόσμου.
Το Αγιο Φως για μερικά λεπτά της ώρας δεν έχει τις ιδιότητες τις φωτιάς. Αυτό συμβαίνει τα πρώτα λεπτά, όταν βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης και δίνει το Αγιο Φως στους πιστούς. Μπορεί οποιοσδήποτε να αγγίξει τη φλόγα 33 κεριών και να μην καίγεται. Μετά από πάροδο 33 λεπτών περίπου η φλόγα είναι κανονική.

Μικρά μυστικά
Μόνο ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης έχει το προνόμιο και την εξουσία να βγάζει το Αγιο Φως. Κατά καιρούς έχουν γίνει απόπειρες και από άλλα δόγματα να βγάλουν το Φως, αλλά αυτό στάθηκε αδύνατον. Για παράδειγμα, το 1549 μ.Χ. σύμφωνα πάντα με ιστορικές καταγραφές, οι Αρμένιοι δωροδόκησαν τον σουλτάνο Μουράτ για να τους δώσει την άδεια να εισέλθουν στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως και να βγάλουν αυτοί από τον Πανάγιο Τάφο το Αγιο Φως. Πράγματι ο σουλτάνος τους έδωσε την άδεια και οι Αρμένιοι μπήκαν στον Ναό και τον κλείδωσαν. Γεμάτος απελπισία ο Ορθόδοξος Πατριάρχης όταν είδε τους Αρμένιους να βρίσκονται μέσα στον Πανάγιο Τάφο, γονάτισε έξω στην είσοδο του Ναού κοντά σε μία από τις κολόνες. Ξαφνικά η κολόνα σχίστηκε και βγήκε το Αγιο Φως ανάβοντας τις λαμπάδες του Πατριάρχη. Ο Αγαρηνός Εμίρης παρακολουθούσε τα γεγονότα από τον μιναρέ του τζαμιού που βρίσκονταν απέναντι από τον Ναό.
Μόλις είδε τα γεγονότα φώναξε: «Μεγάλη η πίστη των Χριστιανών. Ενας είναι ο αληθινός Θεός, ο Θεός των Χριστιανών. Πιστεύω στον Αναστάντα εκ νεκρών Χριστόν. Τον προσκυνώ ως Θεό μου».
Μετά από αυτή την ομολογία του πήδησε από τον μιναρέ. Κατά την πτώση του όμως δεν έπαθε τίποτα. Τότε οι μουσουλμάνοι τον έπιασαν και τον αποκεφάλισαν. Το άγιο λείψανό του φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στην Ιερά Μονή της Μεγάλης Παναγίας των Ιεροσολύμων.
Το Άγιο Φως μεταφέρεται με ειδική πτήση και τιμές αρχηγού κράτους στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Αίγυπτο και την Κωνσταντινούπολη και ματαλαμπαδεύεται στους ανά τον κόσμο ορθοδόξους.

Άρθρο του ΦΩΤΗ ΝΑΚΟΥ , ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ : ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ (23/04/2011)

Αδέσμευτος Τύπος

Η τελετή του Αγίου Φωτός

Αδέσμευτος Τύπος

ΑΓΑΛΜΑΤΑ & ΜΝΗΜΕΙΑ Ν. ΣΕΡΡΩΝ

Με ένα λεύκωμα για τις προτομές , αγάλματα , αναθηματικές στήλες και μνημεία του Νομού Σερρών , συνεχίζει το συγγραφικό και ιστορικό του έργο ο Πατέρας μου Νικόλαος Χρηστίδης συμπληρώνοντας μια ακόμη προσφορά στη Σερραϊκή κοινωνία, με την καταγραφή των περισσοτέρων μνημείων , που κοσμούν τις πλατειές και τους διάφορους ιστορικούς χώρους του Νομού.

Την αφορμή για την έκδοση του λευκώματος , όπως σημειώνει στον πρόλογο του , την έδωσε η διαπίστωση ότι πολλοί Σερραίοι , παλιοί και νέοι , αλλά και διάφοροι άλλοι , που επισκέπτονται την πόλη των Σερρών και το Νομό , δεν γνωρίζουν τον ιστορικό συμβολισμό του κάθε μνημείου , ούτε τη δράση και προσφορά των προσώπων , που απεικονίζουν , οι διάφορες προτομές και αγάλματα

Στην δημιουργία αυτού του λευκώματος συνέβαλα και ο ίδιος βοηθώντας σχετικά με την φωτογράφιση και συγκέντρωση των φωτογραφιών .

Αυτή η αξιέπαινη πρωτοβουλία τυπώθηκε και βιβλιοδετήθηκε στο τυπογραφείο των αδελφών Χαραλαμπίδη στις Σέρρες , το Δεκέμβριο του 2010 , με έξοδα του συγγραφέα και δεν διατίθεται στο εμπόριο .

Μπορεί όμως όποιος το επιθυμεί να το διαβάσει , κατεβάζοντας το , από την σελίδα της Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών www.serrelib.gr «πατώντας» στα βιβλία , Σερραϊκά βιβλία http://www.serrelib.gr/bookserres.php?id=118 στο σύνδεσμο  http://www.serrelib.gr/pdf/agalmatapolis.pdf το πρώτο μέρος , και στον http://www.serrelib.gr/pdf/agalmatanomou.pdf το δεύτερο .

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σας εύχομαι

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

_____________________________________

Πρόκειται για σπάνια εικόνα της Αποκαθήλωσης του 14^ου αιώνα, που είχε κλαπεί από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών το 1978 και επαναπατρίστηκε από το Λονδίνο, όπου και εντοπίστηκε και παρεδόθη στην Μονή την Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Την ίδια μέρα εορτάζετε φέτος το Πάσχα από τα 2,2 δισεκατομμύρια χριστιανών όλου του κόσμου , κάτι που δεν συμβαίνει συχνά .

Κι αυτό γιατί οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στον προσδιορισμό του Πάσχα χρησιμοποιούν το Ιουλιανό ημερολόγιο , ενώ οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες το Γρηγοριανό.

Τα τελευταία χρόνια οι Χριστιανοί εόρτασαν όλοι μαζί το Πάσχα το 2001 , το 2004 , το 2010 και εφέτος . Κατά τα προσεχή χρόνια κοινό Πάσχα θα υπάρξει το 2014 και το 2017 . Μετά το έτος αυτό κοινός εορτασμός θα γίνει το 2034 .

Το Ιουλιανό ημερολόγιο καθιερώθηκε επί του Ρωμαίου Αυτοκράτοτος Ιουλίου Καίσαρος το 45 πΧ και διορθώθηκε επί Πάπα Γρηγορίου , το 1582 .

Με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο οι Πατέρες της Εκκλησίας , που ήσαν μέλη της Α’ Οικουμενικής Συνόδου , το 325 , στη Νίκαια της Βιθυνίας , όρισαν ότι το Πάσχα θα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πανσέληνο , η οποία συμπίπτει ή έπεται της εαρινής ισημερίας της 21ης Μαρτίου .

Το Ιουλιανό έτος έχει διαφορά ημερών έναντι του Γρηγοριανού . Μεταξύ του 325 και του 1582 ήταν 10 ημέρες και σήμερα έχει φτάσει τις 13 . Και τα δύο ημερολόγια έχουν απόκλιση από το αστρονομικό έτος . Το σφάλμα του Γρηγοριανού ημερολογίου είναι 26 δευτερόλεπτα τον χρόνο και του Ιουλιανού 674 .

Όλοι οι Ορθόδοξοι εορτάζουν μαζί την κινητή εορτή του Πάσχα και τις υπόλοιπες κινητές , αλλά δεν εορτάζουν μαζί τις μη κινητές, λχ τα Χριστούγεννα . Κι αυτό γιατί τα Πατριαρχεία των Ιεροσολύμων , της Μόσχας , της Σερβίας και της Γεωργίας ακολουθούν και στις ακίνητες το παλαιό ημερολόγιο, ενώ οι υπόλοιπες (Κωνσταντινουπόλεως , Αλεξάνδρειας , Αντιόχειας , Ρουμανίας , Βουλγαρίας , Κύπρου , Ελλάδας , Αλβανίας , Πολωνίας , Τσεχίας ) ακολουθούν το Νέο κι επομένως εορτάζουν τα Χριστούγεννα 13 ημέρες νωρίτερα μαζί με τους Καθολικούς και τους Προτεστάντες .

Τον κοινό εορτασμό του Πάσχα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδεχθούν οι Ορθόδοξοι , αφού , κατά την εκκλησιολογία τους , απαιτείται απόφαση Οικουμενικής Συνόδου για να αλλάξει την απόφαση της Α΄ Οικουμενικής .

Οι πληροφορίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο και η πηγή από άρθρο της εφημερίδος  Ελεύθερος τύπος με ημερομηνία 10/4/2007  

Ο ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ

Ο ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ

Είναι το πιο σημαντικό μνημείο της Αμφίπολης, το μαρμάρινο Λιοντάρι. Αναστηλώθηκε κοντά στην παλιά του θέση και είναι τεράστιο και επιβλητικό. Κάθεται περήφανα στα πίσω του πόδια πάνω στο ορθογώνιο μαρμάρινο βάθρο του. Βρίσκεται τοποθετημένο έξω από το Νέα Κερδύλια πάνω στην παλιά Εθνική οδό Θεσσαλονίκης – Καβάλας και δίπλα στην παλιά σιδερένια γέφυρα του ποταμού Στρυμόνα.

Έχει ύψος 5,30 μέτρα και είναι πολύ επιβλητικό και μεγαλόπρεπο.
Βρέθηκε στη δεξιά όχθη του ποταμού Στρυμόνα, δίπλα στη γέφυρα και κοντά στην Αμφίπολη σε μεγάλα κομμάτια σκορπισμένα.
Για πρώτη φορά αναφέρεται η ύπαρξη αυτού του μνημείου σε μια αναφορά της 7ης Μεραρχίας του Ελληνικού Στρατού το 1912, που μιλά για τεράστια μαρμάρινα σκορπισμένα κομμάτια με παράσταση ζώου σε υπερφυσικό μέγεθος.
Τον Αύγουστο του 1916 άγγλοι στρατιώτες της 8ης Ταξιαρχίας της 27ης Μεραρχίας του 16ου Αγγλικού Σώματος Στρατού, που κατασκεύαζαν οχυρωματικά έργα στη γέφυρα της Αμφίπολης, βρήκαν τα μαρμάρινα αυτά κομμάτια του λιονταριού και προσπάθησαν να τα μεταφέρουν μέχρι τη θάλασσα, για να τα φορτώσουν στα πλοία τους και στη συνέχεια να τα φυγαδεύσουν στην Αγγλία. Η απόπειρά τους όμως αυτή ματαιώθηκε από τους Γερμανούς και τους Βουλγάρους, οι οποίοι μόλις κατέλαβαν το Παγγαίο, άρχισαν να βομβαρδίζουν με τα πυροβόλα τους, τους Άγγλους.
Το 1930 η Γαλλική αρχαιολογική Σχολή κατά την ανάπτυξη των έργων της αποξήρανσης της λίμνης του Αχινού από την εταιρεία .Μόνξ-Γιούλεν βρήκε και άρχισε να μελετά τα κομμάτια του λιονταριού
Το 1932 ο Πρεσβευτής των Η.Π.Α. Λίνκολν Μακ Βη έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για την αναστήλωση του μνημείου. Το 1936 όμως άρχισε πλέον σοβαρά η έρευνα με ανασκαφές για την ανεύρεση όλων των κομματιών και τέλος το 1939 αναστηλώθηκε με τη συνεργασία του γάλλου αρχαιολόγου Ζακ Ροζέ της γαλλικής αρχαιολογικής Σχολής και του καθηγητή Όσκαρ Μπρονήρ της Αμερικανικής Σχολής κλασικών σπουδών Αθηνών.
Τη συμπλήρωση, συγκόλληση και τοποθέτηση του μνημείου, έκανε ο έλληνας γλύπτης Ανδρέας Παναγιωτάκης.
Κατά τη γνώμη μερικών αρχαιολόγων, η καταστροφή του μνημείου έγινε 15 μόλις χρόνια μετά από την αναστήλωσή του το 422 π.χ. που στην Αμφίπολη επεκράτησαν οι ολιγαρχικοί του Βρασίδα, οι οποίοι από μίσος προς τους Αθηναίους κατέστρεψαν όλα τα μνημεία της πόλης. Άλλοι πάλι λένε πως το μνημείο το κατέστρεψαν οι Ρωμαίοι κατακτητές, οι οποίοι για να το μεταφέρουν στη Ρώμη το κατακερμάτισαν. Πιθανότερη όμως φαίνεται η εκδοχή το λιοντάρι να το κατέστρεφαν το 1204 μ.Χ.
Oι Βούλγαροι, που με επικεφαλής τον Ιωαννίτσην είχαν καταστρέφει και λεηλατήσει τότε όλες τις πόλεις της Μακεδονίας.
Το 1937 ύστερα από ανασκαφές που έγιναν, βρέθηκε το αρχικό βάθρο του μνημείου, που ήτανε μεγαλύτερο και διαφορετικότερο από το σημερινό, με πρόσοψη στολισμένη από δύο κίονες και καταλήγοντας σε πυραμοειδή κορυφή
Πότε ακριβώς στήθηκε, από ποιόν για πια αιτία και για πιο σκοπό ακόμα δεν ξέρουμε
Μέχρι σήμερα πολλές γνώμες έχουν διατυπωθεί. Λένε ότι στήθηκε από τον στρατηγό Άγνωνα για να θυμίζει τους 10.000 Αθηναίους νεκρούς, που έπεσαν στη μάχη του Δραβίσκου το 465 π.Χ. με αρχιστράτηγο τον Λέαγρο και στρατηγό τον Δεκελέα Σωφάνη. Άλλοι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για το μνημείο του Βρασίδα που σκοτώθηκε το 424 π.Χ. στην Αμφίπολη στη σύγκρουση τότε των Αθηναίων και Σπαρτιατών. Αλλά αυτή η παραδοχή σκοντάφτει στο γεγονός ότι το μνημείο του Βρασίδα στήθηκε μπροστά στην αγορά της Αμφίπολης, όπως τουλάχιστον ξέρουμε από θετική πληροφορία του Θουκυδίδη, που ήτανε άλλωστε και μόνιμος κάτοικος της Αμφίπολης. Είναι επομένως αδύνατο να μεταφέρθηκαν τα τεράστια και βαριά κομμάτια του λιονταριού και να πετάχτηκαν στη δεξιά όχθη του ποταμού Στρυμόνα, όπου και βρέθηκαν.
Άλλοι, πιστεύουν ότι είναι ταφικό έργο του τέλους του 4ου αιώνα π.Χ. και στήθηκε προς τιμήν του ναύαρχου του Μ. Αλεξάνδρου Λεωσθένη από τη Μυτιλήνη.
Μια άλλη μερίδα ερευνητών επιμένει πως το λιοντάρι προέρχεται από το Μαυσωλείο του Νεάρχου, Αμφιπολίτη στρατηγού και ναύαρχου του Μ. Αλεξάνδρου. Άλλοι πιστεύουν πως στήθηκε προς τιμήν του Αμφιπολίτη Λαομέδοντα, γιό του Λαρίχου και έμπιστου φίλου και στρατηγού του Μ. Αλεξάνδρου.
Τέλος αναφέρεται και η εκδοχή πως το λιοντάρι της Αμφίπολης στήθηκε από τους Μακεδόνες για ανάμνηση μάχης ανάμεσα στους Αμφιπολίτες και στον Φίλιππο Β΄ το 356 π.Χ. όταν πολιορκούσε την Αμφίπολη για να την καταλάβει. Γι’ αυτό και το πρόσωπο του λιονταριού είναι στραμμένο προς την πόλη, αντίθετα αν ήτανε μνημείο Αμφιπολίτικο θα ήτανε τοποθετημένο, μέσα στην πόλη και θα κοίταζε έξω απ’ αυτή.
Γενικά το λιοντάρι για τους Μακεδόνες υπήρξε ανέκαθεν ιερό σύμβολο και φανέρωνε την ισχύ, το μεγαλείο, τη δόξα και τη μεγάλη δύναμη της πόλης. Πολλοί πιστεύουν πως στήθηκε στην Αμφίπολη σαν συμβολικό μνημείο, που εξέφραζε τη μεγάλη ιστορία και τον πολιτισμό της, όπως συνέβη και με τα λιοντάρια της Δήλου.
Τίποτε δεν είναι βέβαιο για την ύπαρξη του μνημείου και δεν είναι γνωστός ο πραγματικός λόγος της ύπαρξής του ούτε πια ακριβώς χρονολογία ούτε ποιος το φιλοτέχνησε.
Η Αμφίπολη ήταν η πόλη της Μακεδονίας στην οποία διαδραματίστηκαν τα πιο σοβαρά ιστορικά γεγονότα και διεξήχθησαν οι πιο φονικότερες μάχες που άφησαν τα ίχνη τους μέχρι σήμερα.



Νικ. Χρηστίδης

ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ : ΖΑΠΠΕΙΟ ΚΑΙ ΖΑΠΠΕΣ

ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ : ΖΑΠΠΕΙΟ ΚΑΙ ΖΑΠΠΕΣ

Στις 2 Απριλίου 2011 κατά την διάρκεια της πανηγυρικής διομιλικής συνεστίασης των Ροταριανών Ομίλων Σερρών και Αθηνών ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ζαππείου Μεγάρου κ. Ιωάννης Δομάγιερ, ως κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ,ανέπτυξε στην ομιλία του το θέμα «Χρόνια Ελληνικού Ρομαντισμού – Ζάππειο και Ζάππες».

Κυρίες και Κύριοι , Αγαπητοί Φίλοι , Καλησπέρα σας ,

Εγκάρδιες ευχαριστίες απευθύνω στον Πρόεδρο και τα μέλη του Ροταριανού Ομίλου Σερρών , για την ευκαιρία που μου έδωσαν να σας αναφέρω κάποια στοιχεία της δημιουργίας του Ζαππείου Μεγάρου και του έργου των εθνικών ευεργετών Ευαγγέλη και Κωνσταντίνου Ζάππα .

Η ρομαντική αυτή ιστορία ξεκίνησε ένα ανοιξιάτικο απόγευμα μετά την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους , που ο Ευαγγέλης Ζάππας απολάμβανε με φίλους την δροσιά του Βασιλικού τότε Κήπου , οπότε αναγκάστηκε να φύγει , διότι με την δύση του ηλίου ο Κήπος έκλεινε . Ο Ζάππας χολωθείς υποσχέθηκε να αγοράσει μελλοντικά έκταση πλησίον του Βασιλικού Κήπου και να διαμορφώσει κήπους που να είναι ανοικτοί όλο το 24ωρό , ώστε όλοι οι αθηναίοι να μπορούν να παραμένουν εκεί ‘οσην ώρα θέλουν .

Ο Ευαγγέλης Ζάππας γεννήθηκε στο Λαμποβο Βορ Ηπείρου το 1800 και ανήκει σε μια μεγάλη γενιά Ελλήνων .

Σε μια γενιά που ανδρώθηκε κάτω από τον οθωμανικό ζυγό , που χαλυβδώθηκε μέσα από τον Απελευθερωτικό Αγώνα που διέπρεψε σε μια εποχή δύσκολή και γεμάτη προκλήσεις , που έδωσε στην πατρίδα μας πολλά περισσότερα από όσα πήρε . Σε μια γενιά που είχε πάντα μέσα στην ψυχή της την Ελλάδα .

13 χρονών εντάχθηκε στον στρατό του Αλή Πασά και μετά στους Σουλιώτες , το δε 1824 του απενεμήθη ο βαθμός του ταξίαρχου του Ε.Σ

Χωρίς ποτέ να απαιτήσει σύνταξη από τον Ελ Κράτος , πηγαίνει στο Βουκουρέστι , νοικιάζει κτήματα και μετά τα αγοράζει και κάνει παραγωγή και εμπόριο , συγκεντρώνοντας πολύ μεγάλη περιουσία .

Ο Ευαγγέλης Ζάππας μαθαίνει τις σκέψεις του ποιητή και ιδεολόγου Παναγιώτη Σούτσου για καθιέρωση στην Αθήνα των Ολυμπιακών Αγώνων και αναβίωση των εορτών της αρχαιότητος , βάσει και των προτάσεων του Ιωάννη Κωλέττη .

Αμέσως και σε συνδυασμό με τους ανοικτούς κήπους που ήθελε να δημιουργήσει δίπλα στον Βασιλικό Κήπο ερωτεύεται την ιδέα αυτή και σαν κάθε ερωτώμενος άνδρας προσφέρει ότι έχει , την ψυχή του και την περιουσία του , για το αντικείμενο της αγάπης του .

Οι ιδέες του υιοθετούνται από τον Βασιλέα Όθωνα και στον χώρο του σημερινού Ζαππείου τελούνται το 1859 τα Α’ Ολύμπια , που απετέλεσαν και την έμπνευση για την αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων από το Βαρώνο de Couberten και τον Αλέξανδρο Ρίζο –Ραγκαβή

Ο Ευαγγέλης Ζάππας δεν απέκτησε οικογένεια και όπως έλεγε , νυμφεύθηκε το Ζάππειο και το όραμα των Ολυμπιακών Αγώνων .

Το 1860 συντάσσει την διαθήκη του , αφήνοντας όλη την περιουσία του στο Ελληνικό Κράτος για την κατασκευή του Ζαππείου Μεγάρου και ορίζει εκτελεστή της τον εξάδελφο του Κωνσταντίνο Ζάππα .

Σε επιστολή του στον Βασιλέα Όθωνα για την ίδρυση του Ζαππείου Μεγάρου και του θεσμού των Ολυμπίων αναφέρει ότι «Κάθε Έλληνας πρέπει να είναι χρήσιμος στην πατρίδα του και όχι βάρος σε αυτήν» .

Στο Βρεσθένι της Ρουμανίας το 1865 η ευγενική ψυχή του Ευαγγέλη Ζάππα μετέστη στην αιώνια Ανατολή .

Οι Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας ήσαν πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες .

Ο πρώτος με μικρή μόρφωση , παρορμητικός , ενθουσιώδης , ταχύτατος στις αποφάσεις , ο δεύτερος ιδιαιτέρως μορφωμένος , ευαίσθητος , αφοσιωμένος , μεθοδικός ειλικρινής και έμπιστος . Τους ένωνε όμως η κοινή τους φλογερή αγάπη για την πατρίδα .

Με τις άοκνες προσπάθειες του Κωνσταντίνου Ζάππα υλοποιείται το όραμα και το 1864 τίθεται ο θεμέλιος λίθος του Ζαππείου με αρχικά σχέδια του γάλλου Αρχιτέκτονα Boulanger , που τροποποιήθηκαν όμως στην συνέχεια από τους Hansen και Ziller.

Ο προϋπολογισμός του έργου έφθασε το ποσό των 1.200.000 Δραχμών της εποχής , εκ των οποίων 200.000 Δραχμές αφορούσαν στην αναστήλωση του Παναθηναϊκού Σταδίου .

Ο Κωνσταντίνος Ζάππας συνέχισε το έργο ευεργεσίας του εξαδέλφου του , ιδρύοντας το Ζάππειο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινουπόλεως , τν Ζάππειο Σχολή Αδριανουπόλεως , πλήθος σχολείων και ιδρυμάτων στην Ελλάδα και Βόρειο Ήπειρο , καταθέτοντας δε και μεγάλο χρηματικό κεφάλαιο στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος για κοινωνικούς σκοπούς .

Το έτος 1877 ο Βασιλεύς Γεώργιος δωρίζει τον χώρο του Παν Σταδίου στο Ζάππειο , ώστε να αποτελούν Στάδιο και Ζάππειο μια ενότητα . Η ιδιοκτησία του Παναθηναϊκού Σταδίου ανήκει μέχρι σήμερα στην Επιτροπή Ολύμπιων και Κληροδοτημάτων , η οποία βάσει Νόμου διαχειρίζεται την δωρεά του Ευαγγέλη Ζάππα .

Μετά από πολλές καθυστερήσεις , το 1888 , τελούνται με μεγαλοπρέπεια τα εγκαίνια του Ζαππείου Μεγάρου παρουσία του βασιλιά Γεωργίου Α’ και του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη. Οι γύρω χώροι είχαν κατακλυσθεί από πλήθος λαού , ο οποίος σιωπηλά έκανε χώρο για να περάσει ο σεβάσμιος γέροντας , ο εβδομηνταπεντάχρονος Κωνσταντίνος Ζάππας .

Όλοι σιώπησαν όταν μίλησε με παλλόμενη από συγκίνηση φωνή και αμέσως μετά ξέσπασαν σε χειροκροτήματα .

Η κεφαλή του Ε. Ζάππα εντοιχίζεται στο Μέγαρο , σύμφωνα με την επιθυμία του , ενώ το σώμα του , όπως και εκείνο του εξαδέλφου του Κωνσταντίνου Ζάππα , ο οποίος απέθανε το έτος 1892, έχουν ταφεί στην γενέτειρά τους στην Β Ήπειρο.

Η δωρεά των Ζαππαίων χάρισε στην Αθήνα ένα περίλαμπρο κτήριο και στους Αθηναίους τους ελεύθερους κήπους του και τους λόφους Αρδηττού κα Αγρά , γύρω από το Παναθηναϊκό Στάδιο.

Στον χώρο του Ζαππείου που κοσμεί την Αθήνα με την αρχαίο-ελληνική τεχνοτροπία του, έγιναν οι πρώτες εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής , οι πρώτες εκθέσεις ελληνικών αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων , αλλά και κάθε νέας – για την εποχή εκείνη – τεχνολογίας .

Στο Ζάππειο φιλοξενήθηκαν τα αγωνίσματα ξιφασκίας των Ολ. Αγώνων του 1896 και εκεί κατέλυσαν οι αθλητές των Ολυμπιακών αγώνων του 1906.

Το Ζάππειο διαχειρίζεται η Επιτροπή Ολυμπίων και κληροδοτημάτων , η οποία , παρα τα οικονομικά προβλήματα , λόγω της απώλειας της περιουσίας του Ευαγγέλη Ζάππα στην Ρουμανία , πραγματοποιεί το 1903 Διεθνή Έκθεση στο Ζάππειο και άλλες σημαντικές εκδηλώσεις .

Το 1938 εγκαθίσταται στην αριστερή πλευρα του Μεγάρου ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών , μέχρι το 1974.

Από το 1952 έως το 1959 φιλοξενείται στο Ζάππειο η Εθνική Πινακοθήκη .

Από τότε μέχρι το 1983 το Ζάππειο Μέγαρο λειτουργεί ως το μόνο εκθεσιακό κέντρο της Αθήνας , με εκατοντάδες εκθέσεις εθνικού και διεθνούς χαρακτήρα .

Το 1979 γίνεται στο Ζάππειο η τελετή της υπογραφής της ένταξης της Ελλάδος στην Ε.Ο.Κ και το 1983 φιλοξενείται η ελληνική Προεδρία των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Το 2005 έγιναν στο περιστύλιο του Ζαππείου μεγάλη εκδήλωση με αφορμή την συμπλήρωση 140 ετών από τον θάνατο του Ευαγγέλη Ζάππα και 130 ετών από την ίδρυση της Ζαππείου Σχολής Κωνσταντινούπόλεως , παρουσία του Προέδρου της Ελλ Δημοκρατίας , του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως , του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πολλών επισήμων .

Το σημερινό Δ.Σ του Ζαππείου , ενστερνιζόμενο πλήρως τις πρωτοπόρες και διαχρονικές ιδέες των Ευαγγέλη και Κωνσταντίνου Ζάππα συνεχίζει με σεβασμό το έργο τους , δίνοντας έμφαση, ώστε το Ζάππειο να εξακολουθήσει να είναι κέντρο προβολής των ελληνικών γεωργικών , βιομηχανικών , πολιτισμικών και καλλιτεχνικών επιτευγμάτων .

Κυρίες και Κύριοι,

Αναγνωρίζουμε στους Ζάππες τον αιώνιο ρομαντικό Έλληνα Κινητικό , εξωστρεφή , δημιουργικό αγωνιστή , ο οποίος σε όποιο μέρος του κόσμου και αν ευρίσκεται δεν ξεχνάει ποτέ τη χώρα του. Και υποθέτω ότι για κάποιον που αγωνίσθηκε εκείνα τα δύσκολα χρόνια δίπλα στον Μάρκο Μπότσαρη – και που μπορεί να βρέθηκε μαζι του στη μάχη του Κεφαλόβρυσού στο Καρπενήσι , όπου ο Μπότσαρης άφησε την τελευταία του πνοή – για κάποιον που ανηφόριζε και κατηφόριζε την Πίνδο , η αγάπη για την πατρίδα θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη .

Ο ιστορικός Πολύβιος έγραφε, πως ένας από τους λόγους που η αρχαία Ρώμη έγινε σπουδαία και δυνατή είναι ότι τα Ρωμαιόπουλα από μικρά μάθαιναν να τιμούν και να δοξάζουν αυτούς που προσέφεραν στην πόλη .

Μάλιστα οργάνωναν και ειδικές παραστάσεις με θέμα τη ζωή , τα ανδραγαθήματα , τα έργα και τις ηρωικές πράξεις κάθε σπουδαίου Ρωμαίου πολίτη . Και στις κηδείες ακόμη , έγραφε ο Πολύβιος , γινόταν αναπαράσταση των σπουδαίουν πράξεων αυτού που έφυγε!

Έτσι , τα παιδιά της Ρώμης μεγαλώνοντας ήθελαν να τους μοιάσουν και να ακολουθήσουν το παράδειγμα τους , γνωρίζοντας ότι αν κάνουν κάτι σπουδαίο για την πόλη τους , οι επόμενες γενεές θα τους θυμούνται και θα τους δοξάζουν!

Ο Αμερικανός Άντρίου Κάρνεγκι έλεγε , ότι ένας άνθρωπος που πεθαίνει πλούσιος , πεθαίνει ατιμασμένος . Και εννοούσε ότι τα πλούτη πρέπει να καταλήγουν σε σκοπούς που να προάγουν το ανθρώπινο γένος . Να ανακουφίζουν εκείνους που υποφέρουν. Να προσφέρουν ελπίδα στους νέους . Να οικοδομούν τη γνώση . Να κάνουν καλύτερη τη ζωή των συμπολιτών μας .

Οι ζάππες με την ευεργεσία τους προσέφεραν πολλά στη χώρα . Απέδειξαν ότι ο πλούτος και η αρετή δεν είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα και κέρδισαν μια θέση στην αιωνιότητα – διότι ο πλούτος τους δεν ενταφιάσθηκε στα υπόγεια μια τράπεζας , ούτε και σπαταλήθηκε από μαλθακούς απογόνους , αλλά είναι εδώ , κτήμα όλων των Ελλήνων . Και οι Έλληνες θα τους τιμούν για πάντα .

Οι Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας δεν δημιούργησαν οικογένεια , ανάλωσαν την ζωή τους μέχρι του θανάτου τους στην υπηρεσία της πατρίδος και κυριολεκτικά θυσίασαν το δικό τους χθες προς χάριν του δικού μας σήμερα .

Το καλύτερο μνημόσυνο γι αυτούς είναι να πλαισιώσουμε την μνήμη τους , να διαδώσουμε το έργο τους και να ελπίσουμε , ότι η πατριωτική φλόγα , που έκαιγε στο στήθος τους , θα αφυπνίσει την ευαισθησία μας και θα εύρει σύγχρονους μιμητές του έργου τους .

Σας ευχαριστώ

Πανηγυρική Διομιλική συνεστίαση των Ροταριανών Ομίλων Σερρών και Αθηνών .

Το βράδυ της 2 Απριλίου ,σε μια κατάμεστη αίθουσα του Τουριστικού Περιπτέρου της Ακροπόλεως (Κουλά) πραγματοποιήθηκε η πανηγυρική Διομιλική συνεστίαση των Ροταριανών Ομίλων Σερρών και Αθηνών .

Μετά την καθιερωμένη προσευχή από τον τέως πρόεδρο του Ομίλου Σερρών Μάνο Καμπούρογλου έγινε από τον ίδιο η ανακοίνωση των παρισταμένων στην εκδήλωση επισήμων προσκεκλημένων και των παρισταμένων προέδρων και αξιωματούχων από τους διάφορους Ομίλους.
Στη συνέχεια απηύθυναν χαιρετισμό οι πρόεδροι των Ροταριανών ΟμίλωνΣερρών Μπάμπης Φώτογλου , ο οποίος αναφέρθηκε στο πλούσιο και ενδιαφέρον βιογραφικό του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών ,και Αθηνών ΑθανάσιοςΚοντοθανάσης .

Ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα ομιλία από τον πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του Ζαππείου Μεγάρου κ. Ιωάννη Δομάγιερ ,με θέμα «Χρόνια Ελληνικού Ρομαντισμού – Ζάππειο και Ζάππες».

Στην συνέχεια έγιναν οι ακόλουθες βραβεύσεις από τον Ροταριανό όμιλο Σερρών των ιδιοκτητών ,των εκδοτών και διευθυντών των Σερραϊκών εφημερίδων «Η πρόοδος» , « Σερραϊκό θάρρος» ,«Σημερινή των Σερρών» , κ.κ. Κωνσταντίνου Κομιτούδη , Δημητρίου Αραμπατζή και Γιάννη Μετόκη αντίστοιχα. Οι μεν κ.κ. Κομιτούδης και Μετόκης δια την επί σειρά ετών προβολή του Ομίλου μας και την εν γένει συμπαράσταση , ο δε κ. Αραμπατζής δια την συγγραφή και έκδοση του αξιόλογου λαογραφικού –ιστορικού –φωτογραφικού βιβλίου του « Ο χθεσινός κόσμος».

Από τους Ροταριανούς Ομίλους Σερρών και Αθηνών έγιναν βραβεύσεις τριών επιχειρηματιών των Σερρών των κ.κ. Δημητρίου Αναστασιάδη ,προέδρου της εταιρίας FIBRAN ,του Αντωνίου Μπούρα ,προέδρου της εταιρίας ΣΕΡΓΑΛ και τον Χαράλαμπο Κωνσταντινίδη ,προέδρου της μη κερδοσκοπικής εταιρίας «Πράσινη Βαλκανική Κοινωνία» δια την συνεχή πολυετή και επιτυχημένη επιχειρηματική των δραστηριότητα . Επειδή ο κ.Δημήτρης Αναστασιάδης δεν παρέστη λόγω απουσίας του στο εξωτερικό δια επαγγελματικούς σοβαρούς λόγους την σχετική τιμητική πλακέτα παρέλαβε δια λογαριασμό του ο κ. Δημήτρης Βλαχόπουλος αντιπρόσωπος του.Τα πλούσια βιογραφικά των βραβευθέντων ανέγνωσε η ροταριανή Μαρία Σαμαρά ,γραμματέας του Ομίλου .

Ακόμη εκ μέρους του Ροταριανού Ομίλου Σερρών επιδόθηκε τιμητική πλακέτα αναμνηστική στον ομιλητή της βραδιάς ροταριανό Ιωάννη Δομάγιερ ,καθώς και στον Ροταριανό Όμιλο Αθηνών για την επίσκεψη τους υπό την προεδρία του ροτ. Αθανασίου Κοντοθανάση ,που γίνεται για δεύτερη φορά στον όμιλό μας και σε Διομιλική πανηγυρική συνεστίαση.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης ομάδα χορευτών και χορευτριών του Συλλόγου Βλάχων «Γεωργάκης Ολύμπιος» παρουσίασαν διάφορους χορούς με επιτυχία και οι οποίοι καταχειροκροτήθηκαν από τους παρισταμένους .

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία των ο αντιπεριφερειάρχης κ. Ιωάννης Μωυσιάδης ,ο αντιδήμαρχος Σερρών κ. Στέργιος Γαλάνης , ο Α΄ αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου κ. Αθανάσιος Καλαϊτζής , ο πρώην υφυπουργός κ. Αντώνιος Μπέζας ,οι πρώην βουλευτές Σερρών κ. Κωνσταντίνος Τσιπλάκης και Ημαθίας κ. Ηλίας Φωτιάδης , ο εψηφισμένος Διοικητής της 2484 Ροταριανής Περιφέρειας ,ροταριανός Βασίλης Μυλωνάς , ο υποδεδειγμένος Διοικητής Βασίλειος Μακρής , η βοηθός Διοικητής ροτ. Χρύσα Τζελέπη , ο πρώην βοηθός Διοικητής Αλέκος Δημόπουλος , αξιωματούχοι και Ροταριανοί των Ομίλων Αθηνών , Ανατολικής Θεσσαλονίκης Καλαμαριάς Καβάλας και Σερρών Σίρις πρόεδρος Μαρία Δανιηλίδου ,η πρόεδρος του Ομίλου Inner Wheel Σερρών κ. Μαρία Καψανάκη , η πρόεδρος της Λέσχης Laions Σερρών «Στρυμονιάς» κ. Χρυσούλα Παλάζη , η τέως Διοικητής της 247 Περιφέρειας τουΟμίλου Inner Wheel κ. Άννα Χρηστίδου ,η πρόεδρος της « Εμμέλεια» κ. Μαρίνα Μακενατζή , ο πρόεδρος του Ε.Ε. Σ Τμήματος Σερρών κ. Φώτης Καχπάνης και αντιπροσωπείες διαφόρων σωματίων και συλλόγων της πόλης μας φίλοι του Ρόταρυ .

Οι ροταριανοί του Ομίλου Αθηνών κατά την παραμονή τους στην πόλη μας επισκέφτηκαν το Οχυρό ΡΟΥΠΕΛ ,τα λουτρά Αγκίστρου ,τη λίμνη Κερκίνη και το φράγμα Λιθοτόπου συνοδευόμενοι από τον πρόεδρο του Ομίλου Μπάμπη Φώτογλου και την ροταριανή του Ομίλου μας Ζωγραφιά Βερβέρη .

Ν.Χ.Χ

23 Φεβρουαρίου 1905 Ημέρα Ιδρύσεως του ROTARY

Το Ρόταρυ αυτός ο μεγάλος Διεθνής Οργανισμός Ιδρύθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1905 και ήδη διανύει την δεύτερη εκατονταετία της ζωής του .
Ιδρύθηκε στο Σικάγο του Ιλλινόις των ΗΠΑ από έναν ασήμαντο τότε Δικηγόρο τον Πωλ Π Χάρις ο οποίος την ημέρα εκείνη συγκέντρωσε στο γραφείο του τρεις φίλους του , τον Σιλβέστρε Σίλε ανθρακέμπορο τον Γουσταυο Λέχρι , μεταλλειολόγο και τον Χιραμ Σορευ ράπτη και έτσι σχημάτισε τον πρώτο Ροταριανό Όμιλο .


Η αρχική ιδέα του Πωλ Χάρρις ήταν να προωθήσει την συναδέλφωση μέσω της γνωριμίας των επιχειρηματιών .
Το Ρόταρυ γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και έχει τέσσερις πρωταρχικούς σκοπούς μέσα στους οποίους περικλείεται όλη η φιλοσοφία του και η οποία είναι :
1. η αλληλογνωριμία των μελών του ως μια ευκαιρία για προσφορά στον συνάνθρωπο
2. η υψηλή ηθική στο επάγγελμα και εργασία του Ροταριανού και την αναγνώριση της αξίας κάθε χρήσιμου επαγγέλματος , ως ευκαιρία προσφοράς μέσω της εργασίας
3. η εφαρμογή του ιδεώδους της προσφοράς του κάθε Ροταριανού στην εργασία του και κατ’ επέκταση στο κοινωνικό σύνολο
4. την προώθηση της Διεθνούς κατανοήσεως και καλής θελήσεως και της Διεθνούς ειρήνης μέσω της συναδέλφωσης των Ροταριανών στην εργασία τους Διεθνώς

Το Ρόταρυ πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι ένα Διεθνές επαγγελματικό επιμελητήριο το οποίο σε αντίθεση με τα υπάρχοντα επαγγελματικά , εμπορικά , επιστημονικά κλπ επιμελητήρια , που κύριο σκοπό τους έχουν το κέρδος των μελών τους , το Ρόταρυ έχει ως κύριο σκοπό του την προσφορά στο συνάνθρωπο .
Βασικός κανόνας είναι ο κάθε Ροταριανός να φέρεται επαγγελματικά το ίδιο τόσο στους συναδέλφους του Ροταριανούς .
Ο Ροταριανός δεν θα πρέπει να ξεχνά ότι είναι ένας καλός εθελοντής , και στον εθελοντισμό η μόνη ικανοποίηση είναι η προσφορά , γιατί ο εθελοντισμός θέλει πλεόνασμα ψυχής .
Την στιγμή που γράφονται οι σειρές αυτές δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη γίνονται πόλεμοι , γίνονται συρράξεις , ότι πολλοί λαοί αγωνίζονται ακόμα για την ελευθερία τους , ότι στην Αφρική χιλιάδες παιδία πεθαίνουν καθημερινά από έλλειψη όχι μόνον φαγητού , αλλά έτσι απλά διότι δεν έχουν πόσιμο νερό , και από διάφορες ασθένειες
Στις Ινδίες και το Πακιστάν ακόμη και σήμερα γεννιούνται και πεθαίνουν στο πεζοδρόμιο κυριολεκτικά παιδιά .
Ακόμη η τρύπα του όζοντος μας καίει χειμώνα καλοκαίρι , τα δάση στον Αμαζόνιο καίγονται , τρομοκράτες Διεθνούς βεληνεκούς κάνουν την εμφάνιση τους και πολλοί λαοί ζητούν μια θέση κάτω από τον ήλιο .
Σε αυτόν λοιπόν τον κόσμο οι Ροταριανοί καλούνται να παλέψουν και να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο . Αυτό κυρίως το μήνυμα προσπαθεί να περάσει το Διεθνές Ρόταρυ στους Ροταριανούς όλου του κόσμου οι οποίοι οφείλουν να συντονίσουν τα προγράμματα δράσεων τους προ του σκοπό αυτό .
Πρέπει να αποδείξουν πως πίστεψαν και πιστεύουν στον άνθρωπο και ότι πραγματικά ενδιαφέρονται για τον συνάνθρωπο τους όλως ανιδιοτελώς , χωρίς τυμπανοκρουσίες , χωρίς εγωισμούς , απλά και ωραία , με μόνη την ευχαρίστηση την αμοιβή ότι απλά και μόνον έκαμαν το καθήκον τους και πραγματικά οι Ροταριανοί εργάζονται προς τον σκοπό αυτό και προσφέρουν μέσω των διαφόρων προγραμμάτων που πραγματοποιεί το Ρόταρυ κάθε βοήθεια στον πάσχοντα συνάνθρωπο , για μια καλύτερη ποιότητα ζωής . Σήμερα το Ρόταρυ αριθμοί 1300000 Ροταριανούς σε 165 χώρες και είναι κατανεμημένοι σε 3300 Ροταριανούς Ομίλους
Το Διεθνές Ρόταρυ διοικείται από ένα δεκαεννιαμελές Συμβούλιο και για να μπορέσουν να συντονιστούν και να λειτουργήσουν καλύτερα οι 3300 Ροταριανοί Όμιλοι που ανέφερα προηγουμένως έχουν χωριστεί αυτοί κυρίως γεωγραφικά σε 34 ζώνες στις οποίες υπάγονται οι διάφορες Ροταριανές περιφέρειες τις οποίες απαρτίζουν ορισμένος αριθμός Ροταριανών Ομίλων
Η 2480 Ελληνική Ροταριανή Περιφέρεια στην οποία ανήκει ο Ροταριανός Όμιλος μας ανήκει στη ζώνη 10 μαζί με την Αφρική , Μέση Ανατολή , Τουρκιά , Ισπανία , Πορτογαλία , Βουλγαρία , Σκόπια , Σερβία , Μαυροβούνιο , Γιβραλτάρ , Αζερμπαϊτζάν , Καζακστάν , Κουρδιστάν και την Δημοκρατία της Γεωργίας και Αρμενίας
Η κάθε Ροταριανή Περιφέρεια έχει στους κόλπους της 45 το λιγότερο Ροταριανούς Ομίλους συνήθως του ιδίου Κράτους . Υπάρχουν όμως και Περιφέρειες που έχουν στη δύναμη τους Ροταριανούς Ομίλους διάφορων κρατών , όπως συμβαίνει και στην δική μας περιφέρεια 2480 στην οποία ανήκει ο Όμιλος μας (Σερρών) η οποία περιλαμβάνει ομίλους τμήματος της Ελλάδος (Βόρειο Ελλάδα) , Σκοπίων , Σερβίας και Μαυροβούνιο
Η προσφορά του Ρόταρυ στην κοινωνία είναι μεγάλη
Οι Ροταριανοί νιώθουν πραγματικά υπερήφανοι που είναι μέλη ενός τέτοιου οργανισμού που με τα ποικίλα προγράμματα του προσφέρει τις υπηρεσίες του στην κοινωνία για το καλό των συνανθρώπων μας

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΗΤΡΟΥΣΗΣ

Είναι 14 Ιουλίου 1907 ημέρα κατά την οποία στη συνοικία της πόλης Καμενίκια και μέσα στην αυλή της εκκλησίας Ευαγγελίστριας παίζεται ένα δράμα Ηρωικό αλλά συγχρόνως και μακάβριο.
Τον ρόλο του πρωταγωνιστού παίζει ο Μητρούσης Γκογκολάκης.
Ο Μητρούσης γεννήθηκε στο χωριό Χομόνδος των Σερρών που σήμερα φέρει το ένδοξο όνομά του.
Ο Μητρούσης δεν ξεύρει Ελληνικά ομιλεί μόνον την Βουλγαρική γλώσσα, που ήταν και η γλώσσα του χωριού του την εποχή εκείνη. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να μην είναι Βούλγαρος αλλά να είναι ένας γνήσιος Έλληνας με μια ψυχή Ελληνική καθαρά Μακεδονική, ψυχή που γνωρίζει όχι μόνον να είναι Ελληνική αλλά και να θυσιάζεται για την πατρίδα του την Ελλάδα.
Την εποχή εκείνη στα Σέρρας δρα το Βουλγαρικό κομιτάτο. Γίνεται μια μεγάλη προπαγάνδα σε επίπεδο εκκλησιαστικό υπέρ της Σχισματικής Εξαρχίας, αλλά και προπαγάνδα σε επίπεδο εκπαιδευτικό, για την διάδοση της Βουλγαρικής γλώσσας και συγχρόνως στον προσηλυτισμό των νέων και προπαγάνδα για τον εκβουλγαρισμό της Μακεδονίας, με το απατηλό δόγμα των Σαράφωφ Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες.
Γίνονται διάφορα επεισόδια καθημερινά καίγονται Ελληνικές εκκλησίες και σχολεία, σφάζονται παπάδες και δάσκαλοι καθώς και σημαίνοντα πρόσωπα που δεν ακολουθούν τα διδάγματά των.
Η Μακεδονική ύπαιθρος κατακλύζεται από Βούλγαρους κομιτατζήδες και σε πείσμα όλων αυτών ολόκληρος ο Ελληνισμός οργανώνεται στην οργάνωση Μακεδονικός Αγώνας.
Τα Ελληνικά Αντάρτικα σώματα χτυπούν τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και προστατεύουν την Μακεδονία.
Στην πόλη μας ιδρύεται ο σύλλογος ΟΡΦΕΑΣ ο οποίος αναλαμβάνει όλο το βάρος του αγώνα στην περιφέρειά μας.
Πρωτοστατούν οι ορφικοί οπλαρχηγοί Δούκας, Βουλασίκης, Μάρτζιος Βλάχμπεης, Γιαγλής, Σέρπης, Μακούλης, και σε λίγο θα προστεθεί σε αυτούς και ένας άλλος Ήρωας ο Μητρούσης Γκογκολάκης.
Οι Βούλγαροι ξεχωρίζουν αμέσως στο Χομόνδος την επιβλητική και ατρόμητη φυσιογνωμία του Μητρούση και τον πλησιάζουν, και με διάφορες δελεαστικές προτάσεις προσπαθούν να γίνει δικός τους.
Ο Μητρούσης όμως βροντοφωνάζει Έλληνας γεννήθηκα και Έλληνας θα πεθάνω, δεν γίνομαι Βούλγαρος. Με την απάντηση όμως αυτή το Βουλγαρικό κομιτάτο προγράφει τον Μητρούση και ο αρχικομιτατζής Τάσκας ξεκινά για την εκτέλεσή του.
Μόλις πέφτει το σκοτάδι οι κομιτατζήδες πηγαίνουν στο Χομόνδος και μπαίνουν στο σπίτι του Μητρούση, δεν τον βρίσκουν όμως εκεί και σφάζουν την γυναίκα του και φεύγουν.
Σε λίγο ο Μητρούσης έρχεται στο σπίτι του και βρίσκει την γυναίκα του κατακρεουργημένη. Το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι του τον πνίγει η αγανάκτηση και το μίσος και ορκίζεται εκδίκηση, σκοτώνει μερικούς συγχωριανούς του που είχαν προσχωρήσει στους Βουλγάρους και βγαίνει στο κλαρί. Εντάσσεται στο Σώμα του Γιαγλή σφάζουν όσους Βούλγαρους συναντούν και ένα βράδυ μπαίνουν στο Καρατζτιά Κιόï που ήταν η έδρα του Τάσκα σφάζουν ομαδικώς Βουλγάρους και καίουν τα σπίτια τους.
Το γεγονός αυτό αναστατώνει τις Τουρκικές Αρχές που ήσαν στην πόλη την εποχή εκείνη, γίνεται μεγάλος θόρυβος και αναγκάζεται το κέντρο του Μακεδονικού αγώνα να τον απομακρύνει και τον στέλνει στην Αθήνα.
Ο Μητρούσης όμως στεναχωρείται δεν τον χωρά η Αθήνα θέλει δράση και μετά δυο μήνες γυρίζει στα γνωστά του χώματα.
Αμέσως συγκροτεί δικό του αντάρτικο Σώμα με τον ανεψιό του Μιχάλη Ουζούνη και τον εξάδελφό του Γιοβάνη Ούρδα και εθελοντές τον Νίκο Παναγιώτου από το Αγρίνιο και Θεόδωρο Τουρλεντέ φοιτητή της Ιατρικής από την Μεγαλόπολη της Αρκαδίας και μια μέρα μπαίνει στα Σέρρας με σκοπό να σφάξει όλους τους καθηγητές και τους μαθητές του Βουλγαρικού Γυμνασίου, και με την καθοδήγηση του Θανάση Παπαστεργίου, γιού του Ιερέα της συνοικίας Καμενίκια Παπαστεργίου που συμμετείχαν στον Μακεδονικό Αγώνα εγκαθίσταται σε ένα μικρό σπιτάκι της αυλής της εκκλησίας Ευαγγελίστριας.
Δυστυχώς όμως προδίδεται και ο Τουρκικός στρατός περικυκλώνει την Καμενίκια και ο Τούρκος Διοικητής της χωροφυλακής τον καλεί να παραδοθεί. Ο Μητρούσης με το πρόσχημα ότι θα παραδοθεί παρασύρει τον Τούρκο Διοικητή της χωροφυλακής μέχρι την πόρτα του σπιτιού, τον τραβά μέσα και τον αποκεφαλίζει.
Αμέσως οι σφαίρες των Τούρκων πέφτουν σαν βροχή και το σπίτι παίρνει φωτιά. Ο Τουρλεντές είναι πληγωμένος με σπασμένο το πόδι και καίγεται μέσα στο σπίτι, οι άλλοι πηδούν στην αυλή της εκκλησίας. Ο Ούρδας με τον Παναγιώτου μπαίνουν στην εκκλησία, Ο Μητρούσης με τον ανεψιό του Ουζούνη, ανεβαίνουν στο καμπαναριό.
Όλοι πολεμούν για επτά ολόκληρες ώρες, οι σφαίρες όμως των παλικαριών τελειώνουν.
Ο Ούρδας βαριά πληγωμένος συλλαμβάνεται με τον Παναγιώτου στην εκκλησία και ο Μητρούσης σκοτώνει τον ανεψιό του Ουζούνη για να μη συλληφθεί και αυτός αφού έριξε και την τελευταία του σφαίρα βγάζει το μαχαίρι του και σχίζει την κοιλιά του και ξεψυχάει ψιθυρίζοντας Ελλάδα.
Όλη η πόλη πενθεί τους ήρωες. Οι Ελληνίδες των Σερρών ζητούν να θάψουν τους νεκρούς. Οι Τούρκοι δεν το επιτρέπουν αλλά τελικώς υποχωρούν και έτσι οι τρεις Ήρωες Μητρούσης Τουρλεντές και Ουζούνης θάβονται στο νεκροταφείο από 3 – 4 γυναίκες κατά διαταγή των Τούρκων.
Οι συλληφθέντες Γιοβάνης Ούρδας και Νίκος Παναγιώτου φυλακίζονται και στις 2 Δεκεμβρίου 1907 καταδικάζονται και οδηγούνται στην κρεμάλα ζητωκραυγάζοντες για την Ελλάδα. Τα σώματά τους κρέμονται ολόκληρη μέρα, το πένθος για τους Έλληνες είναι γενικό και τα καταστήματα είναι κλειστά όλη μέρα.
Οι Ελληνίδες των Σερρών κηδεύουν και τους δυο αυτούς Ήρωες και έτσι τελειώνει η τελευταία σκηνή του δράματος.
Η πόλη των Σερρών τιμώντας το άξιο παλικάρι Καπετάν Μητρούση έστησε το άγαλμά του στο προαύλιο της εκκλησίας Ευαγγελίστριας εκεί όπου εξελίχθηκε το όλο δράμα.
Η λαϊκή μούσα απαθανάτισε τον Ήρωα με το τραγούδι:
Μητρούσης Καπετάνιος
Θεόν παρακαλεί
Να έμπει μέσα στα Σέρρας
Να σύρει το σπαθί
κ.λ.π
Αυτός ήταν ο Μητρούσης ο αγράμματος χωρικός από το Χομόνδος ο οποίος όμως είχε υψηλά ιδανικά και ήξερε να πεθαίνει για το Έθνος για την πατρίδα του την Ελλάδα, την Μακεδονία.

"Ελ Καντακουζινού τελευταία Αυτοκράτειρα της Τραπεζούντας που πέθανε στα Σέρρας"

Ελένη Καντακουζινού τελευταία Αυτοκράτειρα
της Τραπεζούντας που πέθανε στα Σέρρας

Η Ελένη Καντακουζινού ήταν η σύζυγος του τελευταίου Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Δαυίδ του Α!
Ο γάμος τους έγινε το 1440 και απέκτησαν 9 παιδιά, εκ των οποίων το νεώτερο ο Γεώργιος ήταν τριών ετών όταν έπεσε η Τραπεζούντα το 1461.
Η Τραπεζούντα μια από τις μεγαλύτερες επαρχίες του Βυζαντίου, με μεγάλη εμπορική κίνηση και στρατηγική σημασία, έγινε από τον Αλέξιο Α' Κομνηνό το 1204, μετά την κατάλυση του Βυζαντινού Κράτους από τους Φράγκους, πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Και παλαιότερα όμως ο Ιουστινιανός εκτιμώντας τη μεγάλη στρατηγική θέση της, την όρισε πρωτεύουσα ολοκλήρου του Πόντου.
Το 1461 η Τραπεζούντα αφού στενά πολιορκήθηκε επί δυόμιση μήνες, από τον Μωάμεθ τον Β' τελικά υπέκυψε και παραδόθηκε στους πολιορκητές Τούρκους, ύστερα από συνθήκη που σύναψαν μεταξύ τους, την οποία τελικά οι Τούρκοι δεν την τήρησαν.
Η πόλη λεηλατήθηκε και οι κάτοικοί της εξορίστηκαν. Οι πλούσιοι και οι αριστοκρατικές οικογένειες μεταφέρθηκαν σαν αιχμάλωτοι στο ερειπωμένο Βυζάντιο, οι πολίτες διανεμήθηκαν σαν σκλάβοι, ενώ στην πόλη έμειναν μόνο τα κατώτερα κοινωνικά στοιχεία και οι πιο φτωχοί.
Έτσι λοιπόν το κράτος των Μεγαλοκομνηνών της Τραπεζούντας, αφού έζησε αυτόνομα 258 χρόνια, από τον Αλέξιο τον Α' και κυβερνήθηκε από είκοσι Αυτοκράτορες, η πρώτη πόλη της ανατολής, που προσέλαβε μάλιστα διεθνή χαρακτήρα λόγω της μεγάλης εμπορικής κίνησης και λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της θέσεως και σημασίας κυριολεκτικά κατεστράφη. Χρειάστηκαν δυο αιώνες για να συνέλθει ο ελληνισμός της Τραπεζούντας.
Ο τελευταίος Έλληνας Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας ο Δαυίδ ο Α' ο Κομνηνός (1458-1461) που διαδέχθηκε τον αδελφό του Ιωάννη τον Δ' (1446-1458) συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, με όλη του την οικογένεια, όλους τους συγγενείς του, την ακολουθία του και το προσωπικό του παλατιού του.
Ύστερα από τις παρακλήσεις της Σαρά - Χατούν μητέρα του Τουρκομάνου Ουζούν Χασάν, που επιστρατεύθηκε από τον Σουλτάνο Μωάμεθ να βοηθήσει στην πολιορκία της Τραπεζούντας και να κλείσει ειρήνη με τον Δαυίδ, επετράπη στον Αυτοκράτορα να πάρει μαζί του, όλους τους θησαυρούς του, σε χρυσό, ασήμι και χαλκό, το προσωπικό του παλατιού και όλη την κινητή του περιουσία και να εγκατασταθεί στην Αδριανούπολη, χωρίς όμως η κόρη του Άννα η Κομνηνή, η ωραιότατη πριγκίπισσα της Τραπεζούντας να γίνει σύζυγος του Σουλτάνου, όπως είχανε συμφωνήσει στους όρους συνθηκολόγησης.
Η Άννα η μοναδική κόρη του Δαυίδ, που αναγκάσθηκε να κλεισθεί στο χαρέμι του Σουλτάνου, κράτησε ψηλά τη σημαία της εθνικότητος, της πίστεως και της καταγωγής της, στην επιμονή της δε, να μην αλλαξοπιστήσει, δόθηκε από το Σουλτάνο στον Πασά Γενικό Διοικητή της Μακεδονίας και στη συνέχεια στον παιδαγωγό του Μωάμεθ, ο οποίος τελικά την έδιωξε για την ίδια αιτία.
Στη συνέχεια ο Δαυίδ ο Α΄ ο Κομνηνός ο τελευταίος Έλληνας Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας, πήρε από το Σουλτάνο Μωάμεθ ή Μεχμέτ, όταν αυτός έφτασε στην Κωνσταντινούπολη από την Τραπεζούντα, όπου έμεινε εκεί όλο το χειμώνα, την Μακεδονική πόλη των Σερρών, σαν σιτηρέσιο, για να μπορέσει να ζήσει, και το 1462 ήρθε και κατοίκησε σ’ αυτή μαζί με όλη την οικογένειά του, την ακολουθία του και όλα τα υπάρχοντά του. Πιθανόν ο Δαυίδ να ζήτησε την εξορία του στα Σέρρας γιατί οι Κομνηνοί και οι Καντακουζινοί είχανε δεσμούς με την πόλη των Σερρών και πολλά δικά τους έφορα κτήματα.
Έτσι στας, Σέρρας περνούσανε οι μέρες της βασιλικής οικογενείας, μονότονες, στενάχωρες, δύσκολες, με πολλές αναμνήσεις και χωρίς καμιά δραστηριότητα, κάτω από το ανήσυχο και ύπουλο βλέμμα του κατακτητή.
Το 1466 ο Αυτοκράτορας Δαυίδ πήρε μια επιστολή από την ανεψιά του Αικατερίνη, γυναίκα του Χασάμπεη, ηγεμόνα της Μεσοποταμίας, με την οποία τον προέτρεπε και τον παρακαλούσε να της στείλει ένα από τα οκτώ παιδιά του ή τον Αλέξιο Κομνηνό το γιό του Αλεξάνδρου Κομνηνού που τον είχε μαζί του•
Και ενώ ο Αυτοκράτορας δεν είχε αποφασίσει ακόμα να στείλει ένα από τα παιδιά του, ο Γεώργιος Αμμοιρούτζης ο πρωτοβεστιάριός του, που είχε την εποπτεία του αυτοκρατορικού θησαυροφυλακίου, έμαθε το γεγονός και τον πρόδωσε στον εξάδελφο του και Μέγα Βεζύρη Μαχμούτ Πασά, από τον οποίο φυσικά έμαθε αμέσως το γεγονός και ο Σουλτάνος Μεχμέτ.
Ο Πρωτοβεστιάριος αυτός ήτανε στενός συγγενής του Μαχμούτ πασά που εμφανίσθηκε πρώτος με τις προφυλακές του ιππικού μπροστά στην Τραπεζούντα και είχε μια συνομιλία μαζί του. Οι μητέρες αυτών των δυο ήταν αδελφές και κατάγονταν από την Τραπεζούντα. Η μητέρα του Μαχμούτ είχε έρθει με την ακολουθία μιας Τραπεζούντιας πριγκίπισσας στην αυλή του δεσπότη της Σερβίας και είχε παντρευτεί έναν άρχοντα του τόπου. Λέγεται πως η κατάκτηση της ισχυρής τραπεζουντιακής αυτοκρατορίας οφείλεται στις προδοτικές μηχανορραφίες αυτού του Πρωτοβεστιάριου Γεωργίου, που ήτανε ένας από τους πρώτους αξιωματούχους.
Ακριβώς την εποχή εκείνη ο Σουλτάνος Μεχμέτ ετοιμαζότανε να εκστρατεύσει εναντίον του Χασάμπεη, ο οποίος είχε καταλάβει μεγάλο μέρος της Περσίας και κατέστει επικίνδυνος αντίπαλος.
Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ύστερα από το γεγονός αυτό, υποψιάστηκε πιθανή συνεννόηση μεταξύ του Δαυίδ και των παλαιών αυτού συμμάχων και ιδιαίτερα του Χασάν, που ίσως να τον ενθάρρυνε να κάνει πόλεμο κατά των Τούρκων, για να επιτύχει έτσι την απελευθέρωσή του και την παλινόρθωση της αυτοκρατορίας του.
Η επιθυμία του Σουλτάνου να πάρει τους θησαυρούς της Τραπεζούντας. Η υποψία πως το ελληνικό έθνος βλέπει στο πρόσωπο του αιχμαλώτου και εξόριστου Δαυίδ τον τελευταίο μόνιμο ηγέτη του.
Το γεγονός της άρνησης από μέρους της βασιλικής οικογενείας να δεχθούν και να ασπασθούν τον Ισλαμισμό.
Καθώς που όπως λέγεται και μια πλαστή επιστολή από τη Ρώμη που έφτασε στο Δαυίδ και τον πληροφορούσε για μια σταυροφορία που επρόκειτο να κάνουν κατά των Τούρκων και η επιθυμία του Σουλτάνου να ξεφορτωθεί προπαντός τον ντόπιο εχθρό του, διέταξε να απαγχονιστούν αμέσως όλοι οι Κομνηνοί, αδιαφορώντας για τις συμβάσεις, τους όρκους και τις συνθήκες που είχανε συνάψει μεταξύ τους, κατά την συνθηκολόγηση της Τραπεζούντας και αργότερα.
Τότε στα Σέρρας διαδραματίσθηκε το πιο τραγικό και το πιο απάνθρωπο γεγονός στην ιστορία του τόπου. Γεγονός μάλιστα που στιγμάτισε και χαρακτήρισε, σαν σκληρό, απάνθρωπο, αιμοχαρή και σφαγέα τον Σουλτάνο Μωάμεθ ή Μεχμέτ Πορθητή Τούρκο κατακτητή.
Την 1η Νοεμβρίου 1466 στήθηκαν στα, Σέρρας δέκα αγχόνες και κρεμάστηκαν σ’ αυτές ο ένας μετά τον άλλο, ο Αυτοκράτορας Δαυίδ ο Μεγαλοκομνηνός, οι οκτώ γιοί του και ο ανεψιός του Αλέξιος, γιός του Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Καλοϊωάννου•
Το δε τραγικό της όλης ιστορίας είναι ότι ο μικρότερος γιός του Αυτοκράτορα Δαυίδ, ο Γεώργιος και ο ανεψιός του ο Αλέξιος ήτανε μόλις οκτώ χρονών.
Ένα μέλος της οικογενείας μόνο δεν εκτελέστηκε κατά διαταγή του Σουλτάνου, η τραγική Τραπεζούντια αυτοκρατόρισσα Ελένη η Καντακουζινή, σύζυγος του Αυτοκράτορα Δαυίδ Α' Μεγαλοκομνηνού, η οποία μέσα στο πλήθος των Σερραίων, που ασταμάτητα έκλαιγε, παρακολουθούσε ακίνητη και με θάρρος, το δράμα της οικογενείας της και το χαμό των αγαπημένων της προσώπων.
Όταν δε ο δήμιος τελείωσε το έργο του και φύγανε όλοι, χωρίς κανένας να τολμήσει να θάψει τους νεκρούς, η τραγική αυτοκρατόρισσα σύζυγος και μητέρα, παρά την αυστηρή διαταγή όπως τα πτώματα μείνουν άταφα έως ότου γίνουν λεία των σκυλιών και των ορνέων, με τα ίδια της τα χέρια και με όποιο κουράγιο της έμεινε, έθαψε ότι προσφιλέστερο είχε στη ζωή της και ότι της απόμεινε απ’ αυτή.
Κοντά στους τάφους των αγαπημένων της, έκτισε μια λιτή και φτωχική αχυροκαλύβα, όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της, αφού φόρεσε το μοναχικό ένδυμα και πέρασε μια ζωή με αυστηρότητα και εγκράτεια, μακριά από τον κόσμο, τα πλούτη των ανακτόρων και τα μεγαλεία της βασιλείας.
Οι Σερραίοι το μόνο που μπόρεσαν να την προσφέρουν, ήτανε η αγάπη και ο σεβασμός τους, η εκτίμηση και μια πραγματική συμπόνια και όταν πέθανε την έθαψαν κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα και όπως ταίριαζε και έπρεπε σε μια Μεγάλη Τραπεζούντια Αυτοκρατόρισσα Κομνηνή Καντακουζινή, που η μοίρα η κακή, την έφερε να ζήσει κοντά τους.
Λέγεται ότι τα ανωτέρω γεγονότα διαδραματίστηκαν στην περιοχή των Σερρών – των Αγίων Αναργύρων και ότι εξ αιτίας των γεγονότων αυτών η περιοχή πήρε την ονομασία Κατακονόζι.
Δεν ξέρω όμως εάν είναι αληθές αυτό.

100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ

1910 – 2010
100 ΧΡΟΝΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ
Την χρονιά αυτή 2010 ο Ελληνικός προσκοπισμός συμπληρώνει 100 χρόνια από την μεταλαμπάδευσή του στην Ελλάδα, το 1910.
100 χρόνια γεμάτα δράση και προσφορά προς την πατρίδα.
Στα 100 αυτά χρόνια χιλιάδες Ελληνόπουλα γαλουχήθηκαν στις τάξεις του προσκοπισμού με το προσκοπικό πρόγραμμα που είναι κατάλληλα προσαρμοσμένο στις διάφορες ηλικιακές ομάδες και προσφέρει στα παιδιά και γενικά στους νέους ελκυστικές και συναρπαστικές εμπειρίες γεμάτες με περιπέτεια και φαντασία δράσεις στην πόλη αλλά κυρίως στο ύπαιθρο.
Τα 100 αυτά χρόνια ύπαρξης και δράσης στην Ελλάδα, το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων θα το γιορτάσει με μια σειρά εκδηλώσεων.
Ιδρυτής του Παγκόσμιου προσκοπισμού είναι ο Μπάτεν Πάουελ που γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1857 στη Οξφόρδη. Τις πρώτες του σπουδές παρακολούθησε στο Τσάρτερ Χάουζ, αργότερα δίνει εξετάσεις στην Στρατιωτική Σχολή και έρχεται δεύτερος μεταξύ 700 που έδωσαν εξετάσεις.
Όταν τελείωσε τις σπουδές του τοποθετήθηκε ως αξιωματικός στις Ινδίες. Έτσι όταν το 1899 εξεράγη ο διετής πόλεμος μεταξύ των Άγγλων και των Μπόερς εις την Νότιο Αφρική ο Μπάτεν Πάουελ υπηρετούσε ως φρούραρχος της μικρής πόλης Μάιφκιγκ.
Οι Μπόερς κατόρθωσαν να πολιορκήσουν με δύναμη 6000 ανδρών την μικρή αυτή πόλη η οποία διέθεσε φρουρά μόνον 1000 ανδρών. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη. Τότε ο Μπάτεν Πάουελ συνέλαβε την μεγάλη ιδέα να χρησιμοποιήσει τα παιδιά της πολιορκημένης πόλης σε όλες τις βοηθητικές υπηρεσίες του στρατού.
Τα μικρά αυτά παιδιά προσέφεραν πράγματι πολύτιμες υπηρεσίες, αφού βέβαια προηγουμένως υπέστησαν μια πρόχειρη εκπαίδευση.
Με τον τρόπο αυτόν όλοι οι στρατιώτες απηλλάγησαν από τις βοηθητικές υπηρεσίες και βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και έτσι ύστερα από 218 ημέρες αγώνων σκληρών έφθασαν ενισχύσεις και οι Μπόερς αναγκάσθηκαν να λύσουν την πολιορκία.
Το επιχείρημα αυτό έκαμε μεγάλη εντύπωση και όταν ο Μπάτεν Πάουελ γύρισε στην Αγγλία άρχισε πραγματική σταυροφορία και διακήρυσσε ότι πρέπει να μορφώσουμε χαρακτήρες, ότι πρέπει να δημιουργήσουμε ανθρώπους του καθήκοντος, να περιορίσουμε την μόρφωση του βιβλίου και να προσέξουμε την ανθρωπιστική μόρφωση. Το 1907 συνεχίζοντας ο Μπάτεν Πάουελ τα πειράματά του για την μόρφωση των νέων, συγκέντρωσε 20 παιδιά που ανήκαν σε διάφορες κοινωνικές τάξεις και σχημάτισε έτσι την πρώτη ομάδα προσκόπων. Το 1908 εξέδωσε το πρώτο προσκοπικό βιβλίο σε φυλλάδια με τον τίτλο ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΑΓΟΡΙΑ.
Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε την βάση του προσκοπισμού σε όλο τον κόσμο.
Έτσι αρχίζει η γέννηση του προσκοπισμού στην Αγγλία, που όμως γρήγορα εξαπλώνεται σε όλο τον ελεύθερο κόσμο.
Ο Ιδρυτής του προσκοπισμού Μπάτεν Πάουελ αφιέρωσε όλη του την ζωή για να μελετήσει και να προσφέρει όχι μόνον στην πατρίδα του αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα ένα άριστο και άρτιο σύστημα εξωσχολικής διαπαιδαγώγησης για παιδιά της σχολικής και εφηβικής ηλικίας.
Με πολύ λίγες γραμμές αυτό είναι το ιστορικό της ιδρύσεως του προσκοπισμού από τον ιδρυτή Μπάτεν Πάουελ.
Αν όμως ο προσκοπισμός πατρίδα έχει την Αγγλία, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναβίωση των αρχών του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη που πίστεψαν Στην διαπαιδαγώγηση της νεολαίας εν αρετή ώστε να δημιουργηθεί ο άριστος πολίτης του μέλλοντος που θα γνωρίζει να διοικεί ορθά, αλλά και να υπακούει. Ο Ιδρυτής του προσκοπισμού Μπάτεν Πάουελ είπε ότι ο προσκοπισμός είναι η αγωγή του πολίτου δια της ζωής του υπαίθρου. Και ένας άλλος μεγάλος παιδαγωγός αιδεσιμότατος Σεβέν έδωσε τον ακόλουθο χαρακτηρισμό ότι προσκοπισμός είναι μια ευρύτατη προσπάθεια, Εθνικής διαπαιδαγωγήσεως με βάση την θρησκεία.
Στην Ελλάδα ο προσκοπισμός μεταλαμπαδεύτηκε από την Αγγλία το 1910 με πρωτεργάτη τον Αείμνηστο Αθανάσιο Λευκαδίτη που ως καθηγητής της Γυμναστικής συνόδευε την Ελληνική Ολυμπιακή ομάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες το 1908 που έγιναν στο Λονδίνο, γνώρισε τους προσκόπους και ενημερώθηκε για τη λειτουργία του προσκοπισμού και το προσκοπικό παιδαγωγικό σύστημα. Ο Αθανάσιος Λευκαδίτης γεννήθηκε το 1872 και είχε Κεφαλλονίτικη καταγωγή.
Όταν γύρισε στην Αθήνα αποφάσισε να ιδρύσει τον προσκοπισμό. Έτσι τον Νοέμβριο του 1910 σχημάτισε την πρώτη προσκοπική ομάδα, που απαρτίζονταν από μαθητές του Ελληνικού εκπαιδευτηρίου στο οποίο ήτο καθηγητής της γυμναστικής. Έτσι αρχίζει η ίδρυση του προσκοπισμού στην Ελλάδα.
Ο προσκοπισμός σε γενικές γραμμές είναι ένα παιχνίδι, στο οποίο οι μεγαλύτεροι αδελφοί οι βαθμοφόροι δημιουργούν για τους μικρότερους αδελφούς των ένα ηθικά υγιές περιβάλλον και τους προσφέρουν ωφέλιμες απασχολήσεις, ικανές να τους βοηθήσουν ώστε να γίνουν καλοί πολίτες, χρήσιμοι στον εαυτό τους, στην οικογένειά τους και στην πατρίδα.
Ο προσκοπισμός με το κατάλληλο πρόγραμμά του και τις μεθόδους του έχει την δυνατότητα να μεταβάλλει κάθε άτομο σε έναν δραστήριο και ευτυχισμένο πολίτη. Έχει ακόμη τη δυνατότητα να κάμει το άτομο να εργάζεται δια την ολότητα και να συντελέσει εις την παγίωση της ειρήνης στον κόσμο, δια της αναπτύξεως της προσωπικής αδελφοσύνης.
Ο προσκοπισμός αναπτύσσει το πνεύμα του παιδιού, το αίσθημα του καθήκοντος και την αισιόδοξη αντιμετώπιση των δυσκολιών που παρουσιάζονται στη ζωή του ανθρώπου.
Με τον προσκοπισμό το δύσπιστο παιδί αποκτά πρωτοβουλία και αυτοπεποίθηση.
Ο εγωιστής μαθαίνει να σκέπτεται τους άλλους με το σύνθημα κάνε τουλάχιστον μια καλή πράξη κάθε μέρα.
Το πλούσιο και το φτωχό παιδί ανακαλύπτουν ότι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.
Το ανάγωγο παιδί μαθαίνει την ευγένεια και την αβρότητα. Το αγέρωχο συμμορφώνεται. Το παιδί της πόλης παίρνει μια γενική και πλήρη γνώση της ομορφιάς της φύσης και του υπαίθρου με όλα τα οφέλη της στο σώμα και στην ψυχή.
Η βάση στην οποία στηρίζεται το προσκοπικό σύστημα, είναι η θρησκεία. Ο βίος του Θεανθρώπου Χριστού είναι το φωτεινό παράδειγμα κάθε προσκόπου στην εκτέλεση του προσκοπικού Νόμου και της Υπόσχεσης. Ο Ελληνικός προσκοπισμός θεωρεί απαραίτητη την πίστη προς τον Θεό, την προσήλωση προς την πατρίδα και την αφοσίωση προς την οικογένεια.
Κηρύσσει πως ο πρόσκοπος πρέπει να είναι έτοιμος για να παρέχει βοήθεια προς κάθε συνάνθρωπό του.
Δεν κάνει διακρίσεις κοινωνικές και ταξικές.
Παραδέχεται την εθελούσια κατάταξη.
Βασίζει την εκπαίδευσή του στο Κατ’ Ενωμοτίας Σύστημα, στη ζωή της υπαίθρου, στην εκμάθηση χρησίμων γνώσεων.
Είναι μια προσπάθεια Ηθικής Εθνικής και Κοινωνικής διαπαιδαγώγησης.
Ο προσκοπισμός δεν κάνει διάκριση Φυλής, Θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων, κοινωνικής προέλευσης και οικονομικής κατάστασης.
Έτσι προετοιμάζει τα παιδιά να αντιμετωπίσουν τη ζωή σαν άτομα και σαν μέλη υγιή και κοινωνικά και τους παρέχει ευκαιρίες εφαρμογής των καθηκόντων του πολίτη.
Ο Ελληνικός προσκοπισμός στα 100 αυτά χρόνια της ύπαρξής του έχει να παρουσιάσει αξιόλογη δραστηριότητα και ένα πολύπλευρο Εθνικό κοινωνικό θρησκευτικό και ανθρωπιστικό έργο.
Δεκάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα διαπαιδαγωγήθηκαν με την προσκοπική μέθοδο στο διάστημα όλων αυτών των χρόνων της πολυτάραχης Εθνικής και κοινωνικής μας ζωής, και κατέλαβαν επίζηλες θέσεις μέσα στην Ελληνική κοινωνία, διακρίθηκαν σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και ανταποκρίθηκαν με ολόψυχη αφιέρωση των δυνάμεών των με αυταπάρνηση και αυτοθυσία σε κάθε Εθνικό προσκλητήριο.
Αλλά και προτού ακόμη ενηλικιωθούν πριν εγκαταλείψουν τις προσκοπικές τάξεις, σαν παιδιά και σαν έφηβοι που εθήτευσαν πρόσκοποι, διεκρίθησαν σε σειρά Εθνικών και κοινωνικών δράσεων σε στιγμές δύσκολες για την πατρίδα και την Ελληνική κοινωνία με προσφορά και την ζωή τους ακόμη.
Για να αναπτύξει κανείς την δράση και τα έργα του Ελληνικού προσκοπισμού μέσα στα 100 αυτά χρόνια θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για αυτό και εγώ θα περιοριστώ στο να αναφέρω τους κυριότερους σταθμούς του Ελληνικού προσκοπισμού που είναι:
1910 Ίδρυση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων από τον Αθ. Λευκαδίτη
1912 Γίνεται η πρώτη επίσημη εμφάνιση των Ελλήνων Προσκόπων
1913 Ιδρύονται τμήματα Ελλήνων Προσκόπων στην Αίγυπτο και στο Σουδάν από τον Αρχιπρόσκοπο Αντώνιο Μπενάκη.
Δημιουργείται ο κλάδος των Ναυτοπροσκόπων. Οι πρόσκοποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αγγελιοφόροι, τραυματιοφορείς, γραφείς, διανομείς αλληλογραφίας, προγυμνασταί νεοσυλλέκτων, παρασκευασταί συσσιτίων για τις οικογένειες των επιστρατευθέντων.
1914 Παρουσία του Πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου πραγματοποιήθηκε στο Παναθηναϊκό στάδιο επίδειξη προσκοπικών γνώσεων και ικανοτήτων οι εισπράξεις της εκδήλωσης διετέθησαν υπέρ των Βορειοηπειρωτών.
Εντάσσονται στις προσκοπικές τάξεις και προσκοπικά τμήματα κοριτσιών (1η ομάδα Ελληνίδων προσκόπων). Το τμήμα αυτό λειτούργησε για μια τριετία.
Στις 2 Ιουλίου το Σ.Ε.Π ανακήρυξε Γενικό Αρχηγό τον Βασιλέα Κωνσταντίνο, τίτλο που διατήρησε μέχρι τον Μάιο 1917 οπότε αποχώρησε από την Ελλάδα.
1916 Οι πρόσκοποι Κέρκυρας προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στην αντιμετώπιση της επιδημίας χολέρας που παρουσιάστηκε στους καταυλισμούς των Σέρβων προσφύγων οι οποίοι είχαν έλθει στην Ελλάδα το 1915 και στην περίθαλψή τους συνέβαλαν οι πρόσκοποι στις πόλεις όπου εγκαταστάθησαν.
1917 Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων αναγνωρίζεται με τον Νόμο 1066 ως Εθνικό Ίδρυμα αυτοτελές, υπό την εποπτεία του κράτους.
Οι πρόσκοποι παρέχουν τις υπηρεσίες τους κατά την μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης. Τον Σεπτέμβριο το Διοικητικό Συμβούλιο του Σ.Ε.Π ανακήρυξε Γενικό Αρχηγό τον τότε πρωθυπουργό Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο τίτλο που διατήρησε μέχρι τον Νοέμβριο του 1920. Με την ίδια απόφαση του απονεμήθηκε ο τίτλος του μεγάλου Ευεργέτη.
1918 Οι πρόσκοποι παρέχουν υπηρεσίες εις τον στρατό, ως νοσοκόμοι, τραυματιοφορείς, αγγελιοφόροι και συμβάλλουν εις την περίθαλψην των θυμάτων των Βουλγάρων εις την Αν. Μακεδονία.
Επίσης συμμετέχουν εις την ακτοφυλακήν Σαρωνικού.
Συνεργεία προσκόπων βοήθησαν στην απογραφή του πληθυσμού της χώρας.
Οι πρόσκοποι στην Αθήνα συγκέντρωσαν είδη ρουχισμού για τα θύματα από τους Βουλγάρους.
1919 Οι Έλληνες πρόσκοποι του Αïδινίου και των Σωκίων την Μικράς Ασίας παίρνουν μέρος στις επιχειρήσεις στο πλευρό του Ελληνικού στρατού εναντίον άτακτων Τούρκων αιχμαλωτίζονται αρνούνται να αλλαξοπιστήσουν και σφάζονται αγρίως όλοι από του τοπικού τους Εφόρου μέχρι του τελευταίου προσκόπου.
1920 Το Σώμα αποστέλλει αντιπροσωπεία στην Α' Παγκόσμια προσκοπική συγκέντρωση που έγινε στο Λονδίνο
1928 Προσφέρουν τις υπηρεσίες τους οι πρόσκοποι κατά τους σεισμούς της Κορίνθου.
1931 Εισάγεται ο κλάδος Λυκοπούλων εις τον Ελληνικόν προσκοπισμόν.
Οι πρόσκοποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους σεισμοπαθείς της Χαλκιδικής.
1936 Το Σ.Ε.Π ανακήρυξε τον Αντώνιο Μπενάκη Αρχιπρόσκοπο για την μεγάλη προσφορά του από το 1914 μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του.
1938 Οι πρόσκοποι παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους σεισμοπαθείς του Ωρωπού.
1939 Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων διαλύεται από την Κυβέρνηση του Ιω. Μεταξά και συγχωνεύεται στην Ε.Ο.Ν.
1940 – 1944 Ο πόλεμος και η αρχή της κατοχής βρίσκουν την Ελλάδα χωρίς προσκοπισμό. Πολύ γρήγορα όμως οι βαθμοφόροι παίρνουν πρωτοβουλίες και αρχίζουν να λειτουργούν παράνομα οι πρώτες προσκοπικές ομάδες.
Πολλές σελίδες αλτρουισμού, εθελοντισμού και ηρωικών προσπαθειών μπορούν να καταγραφούν στην περίοδο αυτή.
Συσσίτια, αθέατες κατασκηνώσεις, αντιστασιακές ομάδες μεταφορές πληροφοριών ήταν μερικές υπηρεσίες από τις παράνομες προσκοπικές ομάδες.
Παράλληλα με την Εθνική προσπάθεια, αγωνίζονταν οι πρόσκοποι να κρατήσουν ζωντανά τα ταλαιπωρημένα από την πείνα και τις κακουχίες παιδιά.
Οι πρόσκοποι ενίσχυσαν το έργο πολλών μυστικών και συμμαχικών υπηρεσιών και κατασκοπεύτηκαν σε πολλές περιπτώσεις οι κινήσεις των κατακτητών, προσφέρθηκε βοήθεια στα συσσίτια της ΕΟΧΑ και πολλά άλλα για τα οποία στάθηκαν περήφανα στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Οι πρόσκοποι έκαναν και την φορά αυτή το καθήκον τους προς την πατρίδα. Στη 18 Ιουνίου 1944 πεθαίνει ο ιδρυτής του Ελληνικού προσκοπισμού Αθανάσιος Λευκαδίτης και κηδεύεται στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Στην κηδεία του συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες πρόσκοποι χωρίς βέβαια προσκοπική στολή, από τις προσκοπικές ομάδες που είχαν ιδρυθεί παράνομα και παρόλη την Γερμανική κατοχή οι πρόσκοποι εκείνοι έψαλλαν τον Εθνικό ύμνο με την ευχή για γρήγορη απελευθέρωση. Με την απελευθέρωση της χώρας μας ανασυνιστάται επισήμως το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων.
1945 Εισάγεται ο κλάδος των Αεροπροσκόπων στον Ελληνικό προσκοπισμό.
1946 Εισάγεται ο κλάδος των Ανιχνευτών και εγκαινιάζεται η ανωτάτη εκπαίδευση Διακριτικού Δάσους.
1947 Γίνεται η πρώτη μεταπολεμική προσκοπική επίδειξη στο Παναθηναϊκό στάδιο.
1949 Κλιμάκια προσκόπων από την Θεσσαλία συνέβαλαν στην ανοικοδόμηση της ερειπωμένης πόλης του Καρπενησίου και ιδιαίτερα στην ανέγερση της στέγης του Μαθητή.
Τον ίδιο χρόνο ο Παγκόσμιος Προσκοπισμός αναγνώρισε επίσημα την προσφορά του Σ.Ε.Π προς τα παιδιά των Παιδουπόλεων που φιλοξενούσαν τα ξεριζωμένα από τα σπίτια τους θύματα της τότε ανώμαλης εσωτερικής κατάστασης της χώρας.
1956 Γίνεται το τζάμπορι του αποδήμου Ελληνισμού στην Αθήνα.
1960 Γιορτάζονται τα 50 χρόνια του Ελληνικού προσκοπισμού.
Τα Ελληνικά ταχυδρομεία κυκλοφορούν την πρώτη σειρά Προσκοπικών Γραμματοσήμων.
1963 Πραγματοποιείται το 11ον Παγκόσμιο Προσκοπικό τζάμπορι στον Μαραθώνα Αττικής όπου συγκεντρώθηκαν δέκα τρεις χιλιάδες πρόσκοποι απ’ όλον τον κόσμο.
Μετά την λήξη του τζάμπορι έγινε με μεγάλη επιτυχία στη Ρόδο το 19ο Παγκόσμιο Προσκοπικό Συνέδριο, στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 300 προσωπικότητες του Παγκοσμίου προσκοπισμού. Το συνέδριο αυτό παρακολούθησε και η Αρχιοδηγός του κόσμου Λαίδη Όλαφ Μπάτεν Πάουελ. Την πρόσκληση προς όλα τα Εθνικά Σώματα Προσκόπων απήυθυνε με μήνυμά του ο τότε Αρχιπρόσκοπος της Ελλάδος διάδοχος Κωνσταντίνος. Τα έσοδα από τη μεγάλη επίδειξη στο Παναθηναϊκό στάδιο που πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία του 11ου Παγκόσμιου προσκοπικού τζάμπορι στον Μαραθώνα, προσφέρθηκαν στο Ταμείο Υποτροφιών Ελλήνων Σπουδαστών.
1966 Απενεμήθη στο Σ.Ε.Π μεγάλη ηθική αμοιβή από την Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία για τη συμβολή των προσκόπων όλης της χώρας στους εράνους του.
1970 Γιορτάζονται τα 60 χρόνια του Ελληνικού Προσκοπισμού και πραγματοποιείται μεγάλη Προσκοπική Πανελλήνια επίδειξη στο Παναθηναϊκό στάδιο.
1973 Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος με επιστολή του αγάπης και ευλογιών αναγνωρίζει το κοινωνικό έργο των μελών του Σ.Ε.Π.
1974 Η επίθεση εναντίον της Κύπρου μας και η Γενική Επιστράτευση βρήκε για μια ακόμη φορά έτοιμους τους Έλληνες Προσκόπους.
Η έκτακτη κινητοποίηση των Ελλήνων προσκόπων σε όλη τη χώρα κάλυψε τις ανάγκες στα Νοσοκομεία, ταχυδρομεία, κ.λ.π συγκροτήθηκαν ομάδες τραυματιοφορέων διανομής δώρων στους ακρίτες μας, στήθηκαν σκηνές σε δρόμους και πλατείες για την εξυπηρέτηση των στρατευμένων ενώ παράλληλα εκατοντάδες Βαθμοφόροι μας, έδωσαν αίμα για τις ανάγκες των Νοσοκομείων.
Ακόμη οι πρόσκοποί μας συγκέντρωσαν συσκεύασαν και απέστειλαν με αντιπροσωπεία τους χιλιάδες τόνους σε δέματα ιματισμού και ειδών πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες αδελφούς της Κύπρου.
1977 Ιδιαίτερα χρήσιμη υπήρξε η συμπαράσταση των προσκόπων στους πλημμυροπαθείς της Αττικής. Δημοσιεύεται το Διάταγμα περί εγκρίσεως του νέου οργανισμού του Σ.Ε.Π βάσει του οποίου για πρώτη φορά με Δημοκρατικές διαδικασίες γίνεται η εκλογή της ηγεσίας του Σ.Ε.Π.
1978 Οι πρόσκοποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους σεισμοπαθείς των μεγάλων σεισμών της Θεσ/νίκης.
1979 Ιδρύεται μόνιμη ομάδα εθελοντών αιμοδοσίας από Βαθμοφόρους και Ανιχνευτές μας για την συνεχή προσφορά αίματος στα παιδιά που πάσχουν από Μεσογειακή αναιμία.
Εγκαινιάζεται το ιδιόκτητο προσκοπικό Μέγαρο στην Αθήνα από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Κων/νο Τσάτσο.
1981 Οι πρόσκοποι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους σεισμοπαθείς της Αττικής και της Κορινθίας.
1982 Ξεκινά η λειτουργία μικτών ομάδων πειραματικών με αγόρια και κορίτσια. Η αρχή έγινε στις κοινότητες των Ανιχνευτών (έφηβοι) για να ακολουθήσουν οι Αγέλες Λυκοπούλων και οι ομάδες προσκόπων.
1984 Καθιερώνεται επίσημα πλέον ο προσκοπισμός για αγόρια και κορίτσια.
1985 Γιορτάζονται τα 75 χρόνια του Ελληνικού προσκοπισμού με σειρά εκδηλώσεων.
1986 Οι πρόσκοποι είναι παρόντες και προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους κατά τους μεγάλους καταστρεπτικούς σεισμούς της Καλαμάτας.
1989 Ο Ελληνικός προσκοπισμός συνεχίζει την δραστηριότητά του ανανεωμένος και εφαρμόζει πλην των άλλων και νέα ρεαλιστικά προγράμματα για την βελτίωση ποιότητας ζωής, την αναδάσωση την καταπολέμηση της εξάπλωσης των ναρκωτικών και άλλα, βασισμένα πάντοτε στις αρχές του προσκοπικού Νόμου και της προσκοπικής υπόσχεσης.
1990 Γιορτάζονται τα 80 χρόνια του Ελληνικού προσκοπισμού με σειρά εκδηλώσεων που οργάνωσε η κεντρική Διοίκηση του Σ.Ε.Π αλλά και οι κατά τόπους προσκοπικές εφορείες και συστήματα.
Το Σώμα Ελλήνων προσκόπων συνέβαλε στην επανίδρυση και προαγωγή της προσκοπικής κίνησης στην Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία και την Ουκρανία.
Ακόμη το Σ.Ε.Π στο πλαίσιο του προγράμματος της Ευρωπαϊκής προσκοπικής κίνησης φιλοξένησε στο Σούνιο, σε μηνιαία κατασκήνωση 50 παιδιά από το Τσέρνομπιλ.
1991 Το Σ.Ε.Π φιλοξένησε στις προσκοπικές του εγκαταστάσεις στον Άγιο Ανδρέα παιδιά από το Τσέρνομπιλ.
1993 Οι πρόσκοποι βοήθησαν τους πληγέντας από τους σεισμούς στον Πύργο.
1995 Οι πρόσκοποι προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στους σεισμοπαθείς Αιγίου, Φλωρίνης και Γρεβενών στο στήσιμο σκηνών οργάνωση καταυλισμών κ.λ.π.
1997 Το Σ.Ε.Π κινητοποιήθηκε ταχύτατα και έστειλε δύο φορές βοήθεια στους νοσηλευόμενους Αλβανούς τραυματίες από τους σεισμούς στο Νοσοκομείο Αργυροκάστρου Αλβανίας.
1998 Πραγματοποιήθηκε στη Σκοτίνα Πιερίας το 3ο Πανελλήνιο προσκοπικό τζάμπορι με συμμετοχή 2500 περίπου προσκόπων.
1999 Πρόσκοποι της Αττικής, αλλά και πολλών άλλων περιοχών, έδωσαν δυναμικό παρόν δίπλα στους συνανθρώπους που επλήγησαν από τον σεισμό.
2002 Πραγματοποιείται τον Ιούλιο στη Θεσσαλονίκη το 36ο Παγκόσμιο προσκοπικό συνέδριο. Το ίδιο καλοκαίρι πραγματοποιείται στο Μέτσοβο με τη συμμετοχή ηγετικών στελεχών από προσκοπικές οργανώσεις 150 χωρών το 8ο Παγκόσμιο Φόρουμ Νέων.
2010 Ο προσκοπισμός της Ελλάδας συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής και γιορτάζει με σειρά εκδηλώσεων. Μέσα στα 100 αυτά χρόνια ο Ελληνικός προσκοπισμός έχει να παρουσιάσει μεγάλους Εθνικούς αγώνες, βοήθεια προς το στερούμενο παιδί και τόσες άλλες αλτρουιστικές εκδηλώσεις.
Για όλους αυτούς τους Εθνικούς αγώνες και την προσφορά των Ελλήνων προσκόπων προς την πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο, η Σημαία του Σώματος Ελλήνων προσκόπων τιμήθηκε με τα παρακάτω μετάλλια και τιμητικές διακρίσεις, που καμιά άλλη Σημαία Νεανικής κινήσεως ή οργανώσεως δεν έχει να επιδείξει τόσο στην Ελλάδα όσο και Διεθνώς.
Έτσι απενεμήθησαν.
1913 Το Μετάλλιο του Ελληνικού Ερυθρού για τις προσφερθείσες υπηρεσίες στους Βαλκανικούς πολέμους 1912 – 13.
1914 Αναμνηστικό Μετάλλιο Υπουργείου Στρατιωτικών δια τις υπηρεσίες που προσέφερε το Σ.Ε.Π κατά την εκστρατεία εναντίον της Τουρκίας και της Βουλγαρίας δια των μελών του ως προγυμναστών, αγγελιοφόρων, Νοσοκόμων κ.λ.π.
1917 Διασυμμαχικό Μετάλλιο της Νίκης για τις υπηρεσίες των προσκόπων στους Βαλκανικούς πολέμους.
1922 Μετάλλιο στρατιωτικής αξίας Α' Τάξεως για επιβράβευση των προς την πατρίδα υπηρεσιών.
Επίσης Δίπλωμα τιμής του Υπουργείου Οικονομίας για την συμβολή του Σ.Ε.Π στην απογραφή του πληθυσμού του 1920.
1928 Αναμνηστικό Μετάλλιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού για τις παρασχεθείσες υπηρεσίες κατά τους σεισμούς της Κορίνθου.
1948 Αναμνηστικό δίπλωμα Εράνου της Ημέρας του στρατού.
Αναμνηστικό Μετάλλιο Γενικού Επιτελείου Ναυτικού για την συνέχιση του αγώνα στην Μέση Ανατολή.
Χάλκινο Σταυρό της Φανέλας του Στρατιώτη.
1949 Ο Στρατάρχης Αλ. Παπάγος εκφράζει την ευαρέσκειά του προς τους συμπολεμιστές προσκόπους για την ενεργό συμμετοχή εις τον Αγώνα Επιβιώσεως της Ελληνικής Φυλής. Επίσης το Αριστείον Ανδρείας Α' Τάξεως για τις υπηρεσίες τις οποίες προσέφεραν οι πρόσκοποι της Τ.Ε Βεροίας κατά το 1947.
1950 Το Μετάλλιο εξαίρετων πράξεων δια την αναπτυχθείσα πρωτοβουλία του Σ.Ε.Π προς κάθε είδους ενίσχυση του αγωνιζομένου Ελληνικού στρατού.
1953 Έπαινος και ευαρέσκεια του Προέδρου της κυβερνήσεως Στρατάρχου Παπάγου για τις υπηρεσίες των προσκόπων κατά τους σεισμούς των Ιονίων Νήσων.
1957 Δίπλωμα του Παγκοσμίου προσκοπικού Γραφείου για τις προς τον Παγκόσμιο προσκοπισμό προσφερθείσες υπηρεσίες.
1960 Αργυρό παράσημο της Ακαδημίας Αθηνών. Δίπλωμα με χρυσό Μετάλλιο του Υπουργείου Εθνικής αμύνης για τις προς το έθνος υπηρεσίες κατά το από το 1910 έως 1960 χρονικό διάστημα.
Δίπλωμα με χρυσό Σταυρό και Δάφνη του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού.
Αργυρό Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών.
1963 Χρυσός Κότινος της Ελληνικής Εταιρείας Δημοσίων σχέσεων.
1966 Δίπλωμα της Ελληνικής Εταιρείας προστασίας Ανηλίκων.
Δίπλωμα με Διάσημο της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας.
1977 Χρυσός Αγρινός του Σώματος Προσκόπων της Κύπρου.
1980 Χρυσός Σταυρός των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου για τις πολύτιμες υπηρεσίες των προσκόπων που προσέφεραν σε κρίσιμες για το Έθνος στιγμές, υπηρετήσαντες τον Θεό και την πατρίδα.
2009 Τον Σεπτέμβριο το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής με τον προκαθήμενο του Πατριάρχη και παπά Θεόδωρο τον Β' τίμησε τους Έλληνες προσκόπους με την απονομή του παρασήμου του Άγιου Μάρκου Α' τάξεως για την Εκατοντάχρονη συμβολή τους στην κοινωνία.
Με μια τέτοια λαμπρή ιστορία, με μια τέτοια λαμπρή Εθνική και Κοινωνική δράση, και την σημερινή δύναμη των 30.000 Ελλήνων προσκόπων περίπου, ο Ελληνικός προσκοπισμός προχωρεί ήδη στην περαιτέρω εκπλήρωση της αποστολής του, που σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είναι συνδεδεμένη με την προκοπή και την ανέλιξη της Ελλάδος.
Ο προσκοπισμός έζησε και μεγαλούργησε τα 100 αυτά χρόνια και θα ζήσει και θα μεγαλουργήσει ακόμη περισσότερο και τα επερχόμενα χρόνια, παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ιδίως τα τελευταία χρόνια, γιατί σκοπός του μοναδικός είναι η αγωγή των νέων με βάση τις Εθνικές και Χριστιανικές παραδόσεις, γιατί έτσι επιτυγχάνεται η δημιουργία ανδρών στο σώμα και στη ψυχή, που είναι πιστοί στις ιερές παραδόσεις, υποστηρικτές των ιδανικών της φυλής μας και χρήσιμοι στην πατρίδα.
Στα 100 χρόνια που πέρασαν μια ολόκληρη στρατιά παιδιών πέρασαν μέσα από τον προσκοπικό στίβο, γνώρισε την προσκοπική ζωή, αφομοίωσε λίγο ή πολύ ανάλογα με την διάρκεια της παραμονής του τα διδάγματα της τιμής, της αρετής, και του καθήκοντος, ανδρώθηκε και μετέφερε μέσα στην κοινωνία αυτές τις αρχές μαζί με έναν υποδειγματικό τρόπο ζωής. Κοντά στις γνωστές μορφές των Ηρώων, ένα ανώνυμο πλήθος ανθρώπων που ευεργετήθηκαν από την προσκοπική διαπαιδαγώγηση και διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του, επετέλεσε και επιτελεί το συνεχές και αθόρυβο καθήκον της εξύψωσης του ψυχικού και πνευματικού επιπέδου του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ζει και εργάζεται. Και η προσπάθεια του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων που συνεχίζεται αδιάκοπη στον τομέα αυτόν της διαμόρφωσης του χαρακτήρος και της ανάπτυξης των πνευματικών ικανοτήτων του παιδιού.έχει ακριβώς τον σκοπό, με την διεύρυνση του προσκοπικού κύκλου, την προσέλκυση και συγκράτηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων παιδιών στο προσκοπικό παιχνίδι και με τις νεότερες εξελίξεις του να καταστήσει ακόμη πιο επωφελή για το κοινωνικό σύνολο τον προσκοπικό θεσμό και να είστε βέβαιοι ότι θα το επιτύχει.


Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης
Τέως Περιφερειακός Έφορος
Προσκόπων Σερρών
Τέως Αντιπρόεδρος
Του Δ.Σ του Σ.Ε.Π