Ελένη Καντακουζινού τελευταία Αυτοκράτειρα
της Τραπεζούντας που πέθανε στα Σέρρας
Η Ελένη Καντακουζινού ήταν η σύζυγος του τελευταίου Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Δαυίδ του Α!
Ο γάμος τους έγινε το 1440 και απέκτησαν 9 παιδιά, εκ των οποίων το νεώτερο ο Γεώργιος ήταν τριών ετών όταν έπεσε η Τραπεζούντα το 1461.
Η Τραπεζούντα μια από τις μεγαλύτερες επαρχίες του Βυζαντίου, με μεγάλη εμπορική κίνηση και στρατηγική σημασία, έγινε από τον Αλέξιο Α' Κομνηνό το 1204, μετά την κατάλυση του Βυζαντινού Κράτους από τους Φράγκους, πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Και παλαιότερα όμως ο Ιουστινιανός εκτιμώντας τη μεγάλη στρατηγική θέση της, την όρισε πρωτεύουσα ολοκλήρου του Πόντου.
Το 1461 η Τραπεζούντα αφού στενά πολιορκήθηκε επί δυόμιση μήνες, από τον Μωάμεθ τον Β' τελικά υπέκυψε και παραδόθηκε στους πολιορκητές Τούρκους, ύστερα από συνθήκη που σύναψαν μεταξύ τους, την οποία τελικά οι Τούρκοι δεν την τήρησαν.
Η πόλη λεηλατήθηκε και οι κάτοικοί της εξορίστηκαν. Οι πλούσιοι και οι αριστοκρατικές οικογένειες μεταφέρθηκαν σαν αιχμάλωτοι στο ερειπωμένο Βυζάντιο, οι πολίτες διανεμήθηκαν σαν σκλάβοι, ενώ στην πόλη έμειναν μόνο τα κατώτερα κοινωνικά στοιχεία και οι πιο φτωχοί.
Έτσι λοιπόν το κράτος των Μεγαλοκομνηνών της Τραπεζούντας, αφού έζησε αυτόνομα 258 χρόνια, από τον Αλέξιο τον Α' και κυβερνήθηκε από είκοσι Αυτοκράτορες, η πρώτη πόλη της ανατολής, που προσέλαβε μάλιστα διεθνή χαρακτήρα λόγω της μεγάλης εμπορικής κίνησης και λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της θέσεως και σημασίας κυριολεκτικά κατεστράφη. Χρειάστηκαν δυο αιώνες για να συνέλθει ο ελληνισμός της Τραπεζούντας.
Ο τελευταίος Έλληνας Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας ο Δαυίδ ο Α' ο Κομνηνός (1458-1461) που διαδέχθηκε τον αδελφό του Ιωάννη τον Δ' (1446-1458) συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, με όλη του την οικογένεια, όλους τους συγγενείς του, την ακολουθία του και το προσωπικό του παλατιού του.
Ύστερα από τις παρακλήσεις της Σαρά - Χατούν μητέρα του Τουρκομάνου Ουζούν Χασάν, που επιστρατεύθηκε από τον Σουλτάνο Μωάμεθ να βοηθήσει στην πολιορκία της Τραπεζούντας και να κλείσει ειρήνη με τον Δαυίδ, επετράπη στον Αυτοκράτορα να πάρει μαζί του, όλους τους θησαυρούς του, σε χρυσό, ασήμι και χαλκό, το προσωπικό του παλατιού και όλη την κινητή του περιουσία και να εγκατασταθεί στην Αδριανούπολη, χωρίς όμως η κόρη του Άννα η Κομνηνή, η ωραιότατη πριγκίπισσα της Τραπεζούντας να γίνει σύζυγος του Σουλτάνου, όπως είχανε συμφωνήσει στους όρους συνθηκολόγησης.
Η Άννα η μοναδική κόρη του Δαυίδ, που αναγκάσθηκε να κλεισθεί στο χαρέμι του Σουλτάνου, κράτησε ψηλά τη σημαία της εθνικότητος, της πίστεως και της καταγωγής της, στην επιμονή της δε, να μην αλλαξοπιστήσει, δόθηκε από το Σουλτάνο στον Πασά Γενικό Διοικητή της Μακεδονίας και στη συνέχεια στον παιδαγωγό του Μωάμεθ, ο οποίος τελικά την έδιωξε για την ίδια αιτία.
Στη συνέχεια ο Δαυίδ ο Α΄ ο Κομνηνός ο τελευταίος Έλληνας Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας, πήρε από το Σουλτάνο Μωάμεθ ή Μεχμέτ, όταν αυτός έφτασε στην Κωνσταντινούπολη από την Τραπεζούντα, όπου έμεινε εκεί όλο το χειμώνα, την Μακεδονική πόλη των Σερρών, σαν σιτηρέσιο, για να μπορέσει να ζήσει, και το 1462 ήρθε και κατοίκησε σ’ αυτή μαζί με όλη την οικογένειά του, την ακολουθία του και όλα τα υπάρχοντά του. Πιθανόν ο Δαυίδ να ζήτησε την εξορία του στα Σέρρας γιατί οι Κομνηνοί και οι Καντακουζινοί είχανε δεσμούς με την πόλη των Σερρών και πολλά δικά τους έφορα κτήματα.
Έτσι στας, Σέρρας περνούσανε οι μέρες της βασιλικής οικογενείας, μονότονες, στενάχωρες, δύσκολες, με πολλές αναμνήσεις και χωρίς καμιά δραστηριότητα, κάτω από το ανήσυχο και ύπουλο βλέμμα του κατακτητή.
Το 1466 ο Αυτοκράτορας Δαυίδ πήρε μια επιστολή από την ανεψιά του Αικατερίνη, γυναίκα του Χασάμπεη, ηγεμόνα της Μεσοποταμίας, με την οποία τον προέτρεπε και τον παρακαλούσε να της στείλει ένα από τα οκτώ παιδιά του ή τον Αλέξιο Κομνηνό το γιό του Αλεξάνδρου Κομνηνού που τον είχε μαζί του•
Και ενώ ο Αυτοκράτορας δεν είχε αποφασίσει ακόμα να στείλει ένα από τα παιδιά του, ο Γεώργιος Αμμοιρούτζης ο πρωτοβεστιάριός του, που είχε την εποπτεία του αυτοκρατορικού θησαυροφυλακίου, έμαθε το γεγονός και τον πρόδωσε στον εξάδελφο του και Μέγα Βεζύρη Μαχμούτ Πασά, από τον οποίο φυσικά έμαθε αμέσως το γεγονός και ο Σουλτάνος Μεχμέτ.
Ο Πρωτοβεστιάριος αυτός ήτανε στενός συγγενής του Μαχμούτ πασά που εμφανίσθηκε πρώτος με τις προφυλακές του ιππικού μπροστά στην Τραπεζούντα και είχε μια συνομιλία μαζί του. Οι μητέρες αυτών των δυο ήταν αδελφές και κατάγονταν από την Τραπεζούντα. Η μητέρα του Μαχμούτ είχε έρθει με την ακολουθία μιας Τραπεζούντιας πριγκίπισσας στην αυλή του δεσπότη της Σερβίας και είχε παντρευτεί έναν άρχοντα του τόπου. Λέγεται πως η κατάκτηση της ισχυρής τραπεζουντιακής αυτοκρατορίας οφείλεται στις προδοτικές μηχανορραφίες αυτού του Πρωτοβεστιάριου Γεωργίου, που ήτανε ένας από τους πρώτους αξιωματούχους.
Ακριβώς την εποχή εκείνη ο Σουλτάνος Μεχμέτ ετοιμαζότανε να εκστρατεύσει εναντίον του Χασάμπεη, ο οποίος είχε καταλάβει μεγάλο μέρος της Περσίας και κατέστει επικίνδυνος αντίπαλος.
Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ύστερα από το γεγονός αυτό, υποψιάστηκε πιθανή συνεννόηση μεταξύ του Δαυίδ και των παλαιών αυτού συμμάχων και ιδιαίτερα του Χασάν, που ίσως να τον ενθάρρυνε να κάνει πόλεμο κατά των Τούρκων, για να επιτύχει έτσι την απελευθέρωσή του και την παλινόρθωση της αυτοκρατορίας του.
Η επιθυμία του Σουλτάνου να πάρει τους θησαυρούς της Τραπεζούντας. Η υποψία πως το ελληνικό έθνος βλέπει στο πρόσωπο του αιχμαλώτου και εξόριστου Δαυίδ τον τελευταίο μόνιμο ηγέτη του.
Το γεγονός της άρνησης από μέρους της βασιλικής οικογενείας να δεχθούν και να ασπασθούν τον Ισλαμισμό.
Καθώς που όπως λέγεται και μια πλαστή επιστολή από τη Ρώμη που έφτασε στο Δαυίδ και τον πληροφορούσε για μια σταυροφορία που επρόκειτο να κάνουν κατά των Τούρκων και η επιθυμία του Σουλτάνου να ξεφορτωθεί προπαντός τον ντόπιο εχθρό του, διέταξε να απαγχονιστούν αμέσως όλοι οι Κομνηνοί, αδιαφορώντας για τις συμβάσεις, τους όρκους και τις συνθήκες που είχανε συνάψει μεταξύ τους, κατά την συνθηκολόγηση της Τραπεζούντας και αργότερα.
Τότε στα Σέρρας διαδραματίσθηκε το πιο τραγικό και το πιο απάνθρωπο γεγονός στην ιστορία του τόπου. Γεγονός μάλιστα που στιγμάτισε και χαρακτήρισε, σαν σκληρό, απάνθρωπο, αιμοχαρή και σφαγέα τον Σουλτάνο Μωάμεθ ή Μεχμέτ Πορθητή Τούρκο κατακτητή.
Την 1η Νοεμβρίου 1466 στήθηκαν στα, Σέρρας δέκα αγχόνες και κρεμάστηκαν σ’ αυτές ο ένας μετά τον άλλο, ο Αυτοκράτορας Δαυίδ ο Μεγαλοκομνηνός, οι οκτώ γιοί του και ο ανεψιός του Αλέξιος, γιός του Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Καλοϊωάννου•
Το δε τραγικό της όλης ιστορίας είναι ότι ο μικρότερος γιός του Αυτοκράτορα Δαυίδ, ο Γεώργιος και ο ανεψιός του ο Αλέξιος ήτανε μόλις οκτώ χρονών.
Ένα μέλος της οικογενείας μόνο δεν εκτελέστηκε κατά διαταγή του Σουλτάνου, η τραγική Τραπεζούντια αυτοκρατόρισσα Ελένη η Καντακουζινή, σύζυγος του Αυτοκράτορα Δαυίδ Α' Μεγαλοκομνηνού, η οποία μέσα στο πλήθος των Σερραίων, που ασταμάτητα έκλαιγε, παρακολουθούσε ακίνητη και με θάρρος, το δράμα της οικογενείας της και το χαμό των αγαπημένων της προσώπων.
Όταν δε ο δήμιος τελείωσε το έργο του και φύγανε όλοι, χωρίς κανένας να τολμήσει να θάψει τους νεκρούς, η τραγική αυτοκρατόρισσα σύζυγος και μητέρα, παρά την αυστηρή διαταγή όπως τα πτώματα μείνουν άταφα έως ότου γίνουν λεία των σκυλιών και των ορνέων, με τα ίδια της τα χέρια και με όποιο κουράγιο της έμεινε, έθαψε ότι προσφιλέστερο είχε στη ζωή της και ότι της απόμεινε απ’ αυτή.
Κοντά στους τάφους των αγαπημένων της, έκτισε μια λιτή και φτωχική αχυροκαλύβα, όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της, αφού φόρεσε το μοναχικό ένδυμα και πέρασε μια ζωή με αυστηρότητα και εγκράτεια, μακριά από τον κόσμο, τα πλούτη των ανακτόρων και τα μεγαλεία της βασιλείας.
Οι Σερραίοι το μόνο που μπόρεσαν να την προσφέρουν, ήτανε η αγάπη και ο σεβασμός τους, η εκτίμηση και μια πραγματική συμπόνια και όταν πέθανε την έθαψαν κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα και όπως ταίριαζε και έπρεπε σε μια Μεγάλη Τραπεζούντια Αυτοκρατόρισσα Κομνηνή Καντακουζινή, που η μοίρα η κακή, την έφερε να ζήσει κοντά τους.
Λέγεται ότι τα ανωτέρω γεγονότα διαδραματίστηκαν στην περιοχή των Σερρών – των Αγίων Αναργύρων και ότι εξ αιτίας των γεγονότων αυτών η περιοχή πήρε την ονομασία Κατακονόζι.
Δεν ξέρω όμως εάν είναι αληθές αυτό.
της Τραπεζούντας που πέθανε στα Σέρρας
Η Ελένη Καντακουζινού ήταν η σύζυγος του τελευταίου Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Δαυίδ του Α!
Ο γάμος τους έγινε το 1440 και απέκτησαν 9 παιδιά, εκ των οποίων το νεώτερο ο Γεώργιος ήταν τριών ετών όταν έπεσε η Τραπεζούντα το 1461.
Η Τραπεζούντα μια από τις μεγαλύτερες επαρχίες του Βυζαντίου, με μεγάλη εμπορική κίνηση και στρατηγική σημασία, έγινε από τον Αλέξιο Α' Κομνηνό το 1204, μετά την κατάλυση του Βυζαντινού Κράτους από τους Φράγκους, πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Και παλαιότερα όμως ο Ιουστινιανός εκτιμώντας τη μεγάλη στρατηγική θέση της, την όρισε πρωτεύουσα ολοκλήρου του Πόντου.
Το 1461 η Τραπεζούντα αφού στενά πολιορκήθηκε επί δυόμιση μήνες, από τον Μωάμεθ τον Β' τελικά υπέκυψε και παραδόθηκε στους πολιορκητές Τούρκους, ύστερα από συνθήκη που σύναψαν μεταξύ τους, την οποία τελικά οι Τούρκοι δεν την τήρησαν.
Η πόλη λεηλατήθηκε και οι κάτοικοί της εξορίστηκαν. Οι πλούσιοι και οι αριστοκρατικές οικογένειες μεταφέρθηκαν σαν αιχμάλωτοι στο ερειπωμένο Βυζάντιο, οι πολίτες διανεμήθηκαν σαν σκλάβοι, ενώ στην πόλη έμειναν μόνο τα κατώτερα κοινωνικά στοιχεία και οι πιο φτωχοί.
Έτσι λοιπόν το κράτος των Μεγαλοκομνηνών της Τραπεζούντας, αφού έζησε αυτόνομα 258 χρόνια, από τον Αλέξιο τον Α' και κυβερνήθηκε από είκοσι Αυτοκράτορες, η πρώτη πόλη της ανατολής, που προσέλαβε μάλιστα διεθνή χαρακτήρα λόγω της μεγάλης εμπορικής κίνησης και λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της θέσεως και σημασίας κυριολεκτικά κατεστράφη. Χρειάστηκαν δυο αιώνες για να συνέλθει ο ελληνισμός της Τραπεζούντας.
Ο τελευταίος Έλληνας Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας ο Δαυίδ ο Α' ο Κομνηνός (1458-1461) που διαδέχθηκε τον αδελφό του Ιωάννη τον Δ' (1446-1458) συνελήφθη αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, με όλη του την οικογένεια, όλους τους συγγενείς του, την ακολουθία του και το προσωπικό του παλατιού του.
Ύστερα από τις παρακλήσεις της Σαρά - Χατούν μητέρα του Τουρκομάνου Ουζούν Χασάν, που επιστρατεύθηκε από τον Σουλτάνο Μωάμεθ να βοηθήσει στην πολιορκία της Τραπεζούντας και να κλείσει ειρήνη με τον Δαυίδ, επετράπη στον Αυτοκράτορα να πάρει μαζί του, όλους τους θησαυρούς του, σε χρυσό, ασήμι και χαλκό, το προσωπικό του παλατιού και όλη την κινητή του περιουσία και να εγκατασταθεί στην Αδριανούπολη, χωρίς όμως η κόρη του Άννα η Κομνηνή, η ωραιότατη πριγκίπισσα της Τραπεζούντας να γίνει σύζυγος του Σουλτάνου, όπως είχανε συμφωνήσει στους όρους συνθηκολόγησης.
Η Άννα η μοναδική κόρη του Δαυίδ, που αναγκάσθηκε να κλεισθεί στο χαρέμι του Σουλτάνου, κράτησε ψηλά τη σημαία της εθνικότητος, της πίστεως και της καταγωγής της, στην επιμονή της δε, να μην αλλαξοπιστήσει, δόθηκε από το Σουλτάνο στον Πασά Γενικό Διοικητή της Μακεδονίας και στη συνέχεια στον παιδαγωγό του Μωάμεθ, ο οποίος τελικά την έδιωξε για την ίδια αιτία.
Στη συνέχεια ο Δαυίδ ο Α΄ ο Κομνηνός ο τελευταίος Έλληνας Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας, πήρε από το Σουλτάνο Μωάμεθ ή Μεχμέτ, όταν αυτός έφτασε στην Κωνσταντινούπολη από την Τραπεζούντα, όπου έμεινε εκεί όλο το χειμώνα, την Μακεδονική πόλη των Σερρών, σαν σιτηρέσιο, για να μπορέσει να ζήσει, και το 1462 ήρθε και κατοίκησε σ’ αυτή μαζί με όλη την οικογένειά του, την ακολουθία του και όλα τα υπάρχοντά του. Πιθανόν ο Δαυίδ να ζήτησε την εξορία του στα Σέρρας γιατί οι Κομνηνοί και οι Καντακουζινοί είχανε δεσμούς με την πόλη των Σερρών και πολλά δικά τους έφορα κτήματα.
Έτσι στας, Σέρρας περνούσανε οι μέρες της βασιλικής οικογενείας, μονότονες, στενάχωρες, δύσκολες, με πολλές αναμνήσεις και χωρίς καμιά δραστηριότητα, κάτω από το ανήσυχο και ύπουλο βλέμμα του κατακτητή.
Το 1466 ο Αυτοκράτορας Δαυίδ πήρε μια επιστολή από την ανεψιά του Αικατερίνη, γυναίκα του Χασάμπεη, ηγεμόνα της Μεσοποταμίας, με την οποία τον προέτρεπε και τον παρακαλούσε να της στείλει ένα από τα οκτώ παιδιά του ή τον Αλέξιο Κομνηνό το γιό του Αλεξάνδρου Κομνηνού που τον είχε μαζί του•
Και ενώ ο Αυτοκράτορας δεν είχε αποφασίσει ακόμα να στείλει ένα από τα παιδιά του, ο Γεώργιος Αμμοιρούτζης ο πρωτοβεστιάριός του, που είχε την εποπτεία του αυτοκρατορικού θησαυροφυλακίου, έμαθε το γεγονός και τον πρόδωσε στον εξάδελφο του και Μέγα Βεζύρη Μαχμούτ Πασά, από τον οποίο φυσικά έμαθε αμέσως το γεγονός και ο Σουλτάνος Μεχμέτ.
Ο Πρωτοβεστιάριος αυτός ήτανε στενός συγγενής του Μαχμούτ πασά που εμφανίσθηκε πρώτος με τις προφυλακές του ιππικού μπροστά στην Τραπεζούντα και είχε μια συνομιλία μαζί του. Οι μητέρες αυτών των δυο ήταν αδελφές και κατάγονταν από την Τραπεζούντα. Η μητέρα του Μαχμούτ είχε έρθει με την ακολουθία μιας Τραπεζούντιας πριγκίπισσας στην αυλή του δεσπότη της Σερβίας και είχε παντρευτεί έναν άρχοντα του τόπου. Λέγεται πως η κατάκτηση της ισχυρής τραπεζουντιακής αυτοκρατορίας οφείλεται στις προδοτικές μηχανορραφίες αυτού του Πρωτοβεστιάριου Γεωργίου, που ήτανε ένας από τους πρώτους αξιωματούχους.
Ακριβώς την εποχή εκείνη ο Σουλτάνος Μεχμέτ ετοιμαζότανε να εκστρατεύσει εναντίον του Χασάμπεη, ο οποίος είχε καταλάβει μεγάλο μέρος της Περσίας και κατέστει επικίνδυνος αντίπαλος.
Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ύστερα από το γεγονός αυτό, υποψιάστηκε πιθανή συνεννόηση μεταξύ του Δαυίδ και των παλαιών αυτού συμμάχων και ιδιαίτερα του Χασάν, που ίσως να τον ενθάρρυνε να κάνει πόλεμο κατά των Τούρκων, για να επιτύχει έτσι την απελευθέρωσή του και την παλινόρθωση της αυτοκρατορίας του.
Η επιθυμία του Σουλτάνου να πάρει τους θησαυρούς της Τραπεζούντας. Η υποψία πως το ελληνικό έθνος βλέπει στο πρόσωπο του αιχμαλώτου και εξόριστου Δαυίδ τον τελευταίο μόνιμο ηγέτη του.
Το γεγονός της άρνησης από μέρους της βασιλικής οικογενείας να δεχθούν και να ασπασθούν τον Ισλαμισμό.
Καθώς που όπως λέγεται και μια πλαστή επιστολή από τη Ρώμη που έφτασε στο Δαυίδ και τον πληροφορούσε για μια σταυροφορία που επρόκειτο να κάνουν κατά των Τούρκων και η επιθυμία του Σουλτάνου να ξεφορτωθεί προπαντός τον ντόπιο εχθρό του, διέταξε να απαγχονιστούν αμέσως όλοι οι Κομνηνοί, αδιαφορώντας για τις συμβάσεις, τους όρκους και τις συνθήκες που είχανε συνάψει μεταξύ τους, κατά την συνθηκολόγηση της Τραπεζούντας και αργότερα.
Τότε στα Σέρρας διαδραματίσθηκε το πιο τραγικό και το πιο απάνθρωπο γεγονός στην ιστορία του τόπου. Γεγονός μάλιστα που στιγμάτισε και χαρακτήρισε, σαν σκληρό, απάνθρωπο, αιμοχαρή και σφαγέα τον Σουλτάνο Μωάμεθ ή Μεχμέτ Πορθητή Τούρκο κατακτητή.
Την 1η Νοεμβρίου 1466 στήθηκαν στα, Σέρρας δέκα αγχόνες και κρεμάστηκαν σ’ αυτές ο ένας μετά τον άλλο, ο Αυτοκράτορας Δαυίδ ο Μεγαλοκομνηνός, οι οκτώ γιοί του και ο ανεψιός του Αλέξιος, γιός του Αυτοκράτορα της Τραπεζούντας Καλοϊωάννου•
Το δε τραγικό της όλης ιστορίας είναι ότι ο μικρότερος γιός του Αυτοκράτορα Δαυίδ, ο Γεώργιος και ο ανεψιός του ο Αλέξιος ήτανε μόλις οκτώ χρονών.
Ένα μέλος της οικογενείας μόνο δεν εκτελέστηκε κατά διαταγή του Σουλτάνου, η τραγική Τραπεζούντια αυτοκρατόρισσα Ελένη η Καντακουζινή, σύζυγος του Αυτοκράτορα Δαυίδ Α' Μεγαλοκομνηνού, η οποία μέσα στο πλήθος των Σερραίων, που ασταμάτητα έκλαιγε, παρακολουθούσε ακίνητη και με θάρρος, το δράμα της οικογενείας της και το χαμό των αγαπημένων της προσώπων.
Όταν δε ο δήμιος τελείωσε το έργο του και φύγανε όλοι, χωρίς κανένας να τολμήσει να θάψει τους νεκρούς, η τραγική αυτοκρατόρισσα σύζυγος και μητέρα, παρά την αυστηρή διαταγή όπως τα πτώματα μείνουν άταφα έως ότου γίνουν λεία των σκυλιών και των ορνέων, με τα ίδια της τα χέρια και με όποιο κουράγιο της έμεινε, έθαψε ότι προσφιλέστερο είχε στη ζωή της και ότι της απόμεινε απ’ αυτή.
Κοντά στους τάφους των αγαπημένων της, έκτισε μια λιτή και φτωχική αχυροκαλύβα, όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της, αφού φόρεσε το μοναχικό ένδυμα και πέρασε μια ζωή με αυστηρότητα και εγκράτεια, μακριά από τον κόσμο, τα πλούτη των ανακτόρων και τα μεγαλεία της βασιλείας.
Οι Σερραίοι το μόνο που μπόρεσαν να την προσφέρουν, ήτανε η αγάπη και ο σεβασμός τους, η εκτίμηση και μια πραγματική συμπόνια και όταν πέθανε την έθαψαν κοντά στα αγαπημένα της πρόσωπα και όπως ταίριαζε και έπρεπε σε μια Μεγάλη Τραπεζούντια Αυτοκρατόρισσα Κομνηνή Καντακουζινή, που η μοίρα η κακή, την έφερε να ζήσει κοντά τους.
Λέγεται ότι τα ανωτέρω γεγονότα διαδραματίστηκαν στην περιοχή των Σερρών – των Αγίων Αναργύρων και ότι εξ αιτίας των γεγονότων αυτών η περιοχή πήρε την ονομασία Κατακονόζι.
Δεν ξέρω όμως εάν είναι αληθές αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου