ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΛΕ ΤΟΥ ΛΑΪΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ

Στο με ημερομηνία Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017 φύλλο με αριθμό 20542 της αρχαιότερης καθημερινής εφημερίδας του νομού Σερρών «Η Πρόοδος» υπάρχει δημοσιευμένη η επιστολή μου με τίτλο «ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΛΕ ΤΟΥ ΛΑΙΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ»

Κύριε Διευθυντά,

Με αφορμή το δυσάρεστο γεγονός τις ολικής σχεδόν καταστροφής του ΣΑΛΕ στον Λαϊλιά Σερρών, που μας λύπησε όλους τους Σερραίους και όχι μόνο, όπως ανθρώπους τις Χιονοδρομίας, Ορειβάτες Φυσιολάτρες και πολλούς άλλους ανά την Ελλάδα και τον κόσμο, που το επισκέφτηκαν, ψυχαγωγήθηκαν, αγωνίστηκαν στο Χιονοδρομικό Κέντρο Λαϊλιά, (Χ.Κ.Λ) έχω κάποια ερωτήματα σχετικά με την διαχείριση, φροντίδα, αξιοποίηση του.

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο, όταν μετά από κάποια δημοσιεύματα μου στο διαδίκτυο σε κάποιες ιστοσελίδες που ανάρτησα, παρατήρησα ότι πολύ Σερραίοι δεν γνωρίζουν πολλά για το ΧΚΛ.

Μου προκάλεσε λύπη και στεναχώρια το γεγονός ότι σχολίαζαν το ΣΑΛΕ πως ήταν αίσχος, ντροπή, ότι δεν το έλεγες καν ΣΑΛΕ κ.α

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να είχε καταντήσει κάπως έτσι αλλά μην τα ισοπεδώνουμε και όλα.

Σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν σύγκριση το Χιονοδρομικό μας Κέντρο με άλλα στην Ελλάδα, θα ήθελα να τους πληροφορήσω ότι για την δεκαετία του 80 – 90 δεν υπήρχε αντίστοιχο ΣΑΛΕ και Χιονοδρομικό Κέντρο στην χώρα μας με μόνο κάτι μικρές εξαιρέσεις.

Ποιος φταίει όμως για αυτό να μπορούν κάποιοι τόσο άνετα να το αποκαλούν αίσχος ;

Αυτό ρωτώ και εγώ και αυτό θέλω να μάθω.

Επίσης μεγάλη απορία μου προκαλεί το γεγονός ότι δεν έχει πάρει την ανάλογη δημοσιότητα το θέμα.

Πέρα από την εφημερίδα σας, την οποία και συγχαίρω, δεν είδα κάτι αντίστοιχο από άλλα ΜΜΕ, ούτε έντυπα, ούτε τηλεοπτικά.

Μόνο στην «ΠΡΟΟΔΟ» είδαμε ενδιαφέρον με φωτογραφικό υλικό από την καταστροφή και κάποιες προτάσεις από την πρώτη μέρα μετά την φωτιά για την επιβεβλημένη ανάγκη να τοποθετηθεί στο Σαλέ έστω μια υποτυπώδης στέγη, ώστε να προστατευθεί το υπόλοιπο μέρος του κτιρίου από βροχοπτώσεις και παγετό.

Όλο το ΧΚΛ δημιουργήθηκε με πολύ μεράκι, προσωπική εργασία και ο τρόπος με τον οποίο το φρόντιζαν κάποτε τα μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου ήταν μοναδικός όταν τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του ανέλαβε δι’ αυτεπιστασίας το Δ.Σ.

Φαντάζεστε αν πχ εκείνα τα χρόνια πάθαινε τέτοια καταστροφή το ΣΑΛΕ, πόσο άμεση θα ήταν η ανταπόκριση των μελών του Ορειβατικού Συλλόγου;

Όχι μόνο υποτυπώδης στέγη θα είχε τοποθετηθεί, αλλά θα είχαν ξεκινήσει και οι εργασίες αποκατάστασής του.

Στο φύλλο της εφημερίδας σας της Τρίτης 10 Ιανουαρίου 2017, γράφετε και πολύ σωστά, ότι …..εάν πατηθεί η πίστα με τον χιονοστρωτήρα είναι βέβαιο ότι μπορεί να λειτουργήσει δίνοντας την ευκαιρία στον ΕΟΣ Σερρών με τις κάρτες χρήσεις του αναβατήρα, να ενισχύσει το ταμείο του.

Αλήθεια ο ΕΟΣ Σερρών που είναι στην όλη ιστορία;

Δεν είδα, δεν άκουσα, δεν διάβασα, κάποια ανακοίνωση της διοίκησης.

          Την τελευταία 20ετία έγιναν επανειλημμένες συζητήσεις - συσκέψεις για την αξιοποίηση - εκμετάλλευση του ορεινού όγκου του Λαϊλιά.

Ο ίδιος τουλάχιστον, καθώς και πολλοί άλλοι με τους οποίους συνομιλώ, δεν είδαμε να γίνεται κάτι το ξεχωριστώ.

Είδαμε όμως  το Χ.Κ.Λ να μην έχει την φήμη με την οποία το παρέδωσαν κάποιοι, ούτε και ο Ορειβατικός Σύλλογος Σερρών (Ε.Ο.Σ Σερρών) να έχει την απήχηση, το κύρος, την δυναμική, των αριθμό μελών, αθλητών, απασχολούντων με τις δραστηριότητες του Συλλόγου που είχε στο παρελθόν κατά την προεδρία του πατρός μου Νικολάου Χρ. Χρηστίδη και των τότε Διοικητικών Συμβουλίων.

Το Χ.Κ.Λ θα έπρεπε καταρχήν να ονομαζόταν κατά την όχι μόνο δικής μου άποψης, αλλά και όπως έχετε γράψει στην εφημερίδα σας στο παρελθόν, «Χιονοδρομικό Κέντρο Νικόλαος Χρηστίδης».

Να φέρει δηλαδή, κατά την άποψη του τότε Διευθυντή και σημερινού Συμβούλου Έκδοσης της εφημερίδας σας, Κωνσταντίνου Κομιτούδη το όνομα του ανθρώπου που έγινε η αιτία να μάθουν οι Σερραίοι το «ΣΚΙ» και να ασχοληθούν πολλά παιδιά με το άθλημα της Χιονοδρομίας.

Οι Σερραίοι, όπως γράψατε στο φύλλο της εφημερίδας σας της Τετάρτης 22 Ιανουαρίου 2014 το χρωστάμε στην μνήμη του.

ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΣΑΛΕ ΝΑ ΜΗΝ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΑΛΛΑ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕΡΑΚΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ 
ΕΔΩ ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΥΟ ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ. ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ Ο ΕΠΙ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΜΕ ΤΟ ΦΤΥΑΡΙ Ο Ο ΕΠΙΣΗΣ ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΟΣ ΣΕΡΡΩΝ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΠΟΥΡΟΥΝΗΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΟΡΑ

Γνωρίζω πολύ καλά και υπάρχουν στοιχεία στα βιβλία του πατέρα μου, ότι στα 43 χρόνια της ενασχολήσεως του με τον ΕΟΣ Σερρών, ο Σύλλογος ήταν από τους πρώτους στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων του.

 Διοργάνωνε Πανελλήνιους αγώνες, αγώνες Καταβάσεων και Δρόμου Αντοχής, συμμετείχε σε όλους τους αγώνες της διοργανώτριας αρχής (Ομοσπονδία Χιονοδρομίας) με πλήθος αθλητών οι οποίοι είχαν και πολλές διακρίσεις.

Στο Ορειβατικό τμήμα διοργάνωνε κάθε Κυριακή αναβάσεις σε όλα τα βουνά της γύρω περιοχής μας και όχι μόνο.

Στο τμήμα Αναρρίχησης το ίδιο. Είχε μάλιστα και αίθουσα με Τεχνητή πιστά Αναρριχήσεων.

Σε όλες του της δράσεις, ήταν γενικά πρωτοπόρος.

Όλα του τα μέλη περίμεναν, πώς και πώς την τριμηνιαία έκδοση με το πρόγραμμα δραστηριοτήτων του Συλλόγου, για να προγραμματίσει ο καθένας τους κάποια ανάβαση, εξόρμηση, εκδρομή και να ενταχθεί σε κάποιο από τα Τμήματά του.  

Τα ιδιόκτητα γραφεία που αγοράστηκαν το 1980 ήταν ανοικτά καθημερινά, γεμάτα από κόσμο.

Αγοράστηκαν με λεφτά από το ταμείο του Συλλόγου καθώς και από εισφορές πολλών μελλών του, όπως του αείμνηστου Προέδρου του Συλλόγου «Χρήστου Καραμπουρούνη», που προσέφερε 200.000 δραχμές την εποχή εκείνη και έτσι αγοράστηκε ένα διαμέρισμα στην οικοδομή επί της οδού Ραβινέ 12 (σήμερα Ν. Νικολάου), 70 τ.μ. αξίας 830.000 δραχμών της εποχής.

          Σε αυτά, στην μεγάλη του αίθουσα υπήρχε αρχείο με άλμπουμ φωτογραφιών από όλες τις αναβάσεις των μελών του στα διάφορα βουνά της Ελλάδος, από συμμετοχές αθλητών σε αγώνες και από άλλες δράσεις.

Υπήρχαν στους τοίχους του φωτογραφίες των Προέδρων που πέρασαν από τον Σύλλογο και προσέφεραν τα μέγιστα.

Άραγε του Προέδρου Ν. Χρηστίδη, με 43 χρόνια υπέρ προσφοράς την έχουν;

Δεν νομίζω, διότι, ΤΟΝ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙ ΚΙΟΛΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΟΤΙ , ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ ΑΝΩ ΤΟΝ 85 ΕΤΩΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ , ΕΙΧΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΕΤΟΣ !

Πέρα από αυτά, για να επανέλθουμε, στα γραφεία, υπήρχε τροπαιοθήκη, προσωπικά αντικείμενα σπουδαίων μελλών του Συλλόγου, όπως το «Σακίδιο» και το «Ορειβατικό Μπαστούνι» της Ορειβάτισσας «Αναστασίας Κραμβής» η οποία επιχείρησε αναβάσεις σε όλα τα βουνά της Ελλάδας, της Ασίας και της Αμερικής την εποχή εκείνη (1931-1932).

Τι έγιναν όλα αυτά;

Εάν βρίσκονται ακόμα εκεί έχει καλώς.

Μαθαίνω ότι, υπάρχουν μέλη του Δ.Σ που δεν έχουν πάει ποτέ από τα Γραφεία του Συλλόγου.

Πού συνεδριάζουν;

Πού κρατάνε - φυλάσσουν τα πρακτικά;

Τι έγινε όλο αυτό το αρχείο;

Υπάρχει;

Ποια η δράση των τμημάτων του Συλλόγου;

Ποιες οι διακρίσεις και οι συμμετοχές των αθλητών του;

Πού είναι εκείνες οι εποχές που το τμήμα Χιονοδρομίας έκανε ακόμα και προπόνηση στους παγετώνες της Αυστρίας κατά του θερινούς μήνες;

Ποιες οι αναβάσεις των Ορειβατών του ;

Πληροφορήθηκα ότι το ΣΑΛΕ δεν ήταν ασφαλισμένο.

ΓΙΑΤΙ ;

Στην σελίδα 107 του βιβλίου, του επί 25ετιας Προέδρου του ΕΟΣ Σερρών Νικολάου Χρηστίδη, με τίτλο: «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΕΡΡΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1930-1994» γράφει ότι: …..για πρώτη φορά ο ΕΟΣ Σερρών το έτος 1988 προέβη στην ασφάλιση πυρός του ΣΑΛΕ, κάτι το οποίο και γίνονταν σίγουρα μέχρι το 1994, έτος παραίτησης από την Προεδρία.

Τώρα γιατί δεν ήταν ασφαλισμένο από ότι ακούω;

Δεν είχε ο Ορειβατικός λεφτά;

Τι έγιναν ;

Σύμφωνα και πάλι με το αρχείο του, ο Πρόεδρος Νικ. Χρηστίδης, παρέδωσε, (ισολογισμός της 31-12-1994) , ενεργητικό 59.233.270 δραχμών, χωρίς να υπολογιστεί σε αυτό και το ποσό των 40.000.000 δραχμών που κατέβαλε απ’ ευθείας η Νομαρχία Σερρών τότε, για την προμήθεια του νέου μεγάλου χιονοστρωτήρα που προμηθεύτηκε ο Σύλλογος, καθώς και άλλων 27.000.000 δρχ, που διέθεσε η Νομαρχία Σερρών για εκτέλεση διαφόρων έργων.

Θα ήθελα να μάθω τι έγινε από εκεί και μετά και ποιο το έργο των διαφόρων Προέδρων που διετέλεσαν από το 1994 μέχρι και σήμερα.

Όπως γνωρίζετε όλο το ΧΚΛ δημιουργήθηκε επί προεδρίας Νικολάου Χρηστίδη και των τότε Διοικητικών Συμβουλίων.

Από την διάνοιξη και ασφαλτόστρωση του υπάρχοντος σημερινού δρόμου. Την διάνοιξη της υπαρχούσης σήμερα χιονοδρομικής πίστας.. Την προμήθεια και τοποθέτηση στην χιονοδρομική πίστα συρόμενου χιον. αναβατήρα. Την κατασκευή στην αφετηρία 3 παραπηγμάτων για την φύλαξη του χιονοστρωτήρα και καυσίμων συνεργείου επισκευών και πρόχειρου Ιατρείου. Την ανέγερση χιον. περιπτέρου ΣΑΛΕ στην θέση Κατιμέρια του Λαϊλιά.. Την τοποθέτηση αλεξικέραυνου στο χώρο του Χ.Κ.Λ, για την προστασία των μηχανημάτων και του ΣΑΛΕ. Το ομολοκάρισμα της χιον. πίστας για την τέλεση αγωνισμάτων ΓΤΚ και ΤΚ από την FIS (Διεθνή Ομοσπονδία Χιονοδρομίας) για την τέλεση επίσημων και ανεγνωρισμένων αγώνων. Την προμήθεια ενός μεγάλου σύγχρονου χιονοστρωτήρα. Μέχρι και την αγορά λεωφορείου Μερσεντές 18 θέσεων για τις ανάγκες του Συλλόγου. Αλήθεια τι απέγινε;

Ποιο το έργο και ποια  η δράση από εκεί και μετά;

          Γνωρίσω μόνο για ένα προστατευτικό δίκτυ, που τοποθετήθηκε στο τέλος της πίστας, για την αποφυγή ατυχημάτων και καλώς τοποθετήθηκε. Δεν γνωρίζω όμως, άμα υπάρχει ακόμα.

Είδα τον εκμοντερνισμό του Καταφυγίου.

Αλήθεια, γιατί το αποκαλούν ακόμα Καταφύγιο;

Ως ξενοδοχείο πρέπει να το χαρακτηρίζουν.

Διότι, καταφύγιο σημαίνει, οίκημα σε βουνό, όπου μπορούν οι Ορειβάτες να διανυκτερεύσουν ή να προστατευτούν από δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Τέλος, είδα και μάτωσε η ψυχή μου, το κατέβασμα της πινακίδας

του ΕΟΣ και την τοποθέτηση καρτοτηλεφώνου κάτω από την πλακέτα που αναφέρει ότι το Καταφύγιο μετονομάζεται σε  «Χρήστος Καραμπουρούνης» με αποτέλεσμα να μην είναι εντελώς εμφανή.

          Θα κλείσω τονίζοντας ότι όλοι μας θα πρέπει να στηρίξουμε έμπρακτα την προσπάθεια αποκατάστασης του ΣΑΛΕ, ούτως ώστε μετά από λίγους μήνες να αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση και όχι ένα μάτσο κάρβουνα. 

Χρήστος Νικολάου Χρηστίδης