ΕΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1930-1994

Σέρρες 2003

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Στην παρούσα καταγραφή των κυριότερων γεγονότων που σημάδεψαν την ζωή του Ε.Ο.Σ. Σερρών προέβην από τους κατωτέρω κυρίως λόγους :

1) Από την αγάπη μου προς τον Ε.Ο.Σ. Σερρών τον οποίο υπηρέτησα επί 50 σχεδόν χρόνια σε διάφορες θέσεις και στην επιθυμία μου να μείνει η ιστορία για κάθε μελετητή της Ιστορίας του τόπου μας.

2) Εκ του γεγονότος ότι τα τελευταία χρόνια από ορισμένους καταβάλλεται προσπάθεια αλλοιώσεως των πραγματικών γεγονότων που σημάδεψαν την ζωή του Ε.Ο.Σ. Σερρών και έτσι τελικά να παραχαραχθεί η πραγματική Ιστορία την οποία ασφαλώς οι νεώτεροι δεν γνωρίζουν.

3) Για να τιμηθούν έστω δια της μικρής αυτής προσφοράς μου όλοι όσοι λίγο η πολύ προσέφεραν τις υπηρεσίες τους και έτσι ο Ε.Ο.Σ. Σερρών διέγραψε μια λαμπρή Ιστορία στην ζωή της πόλης μας, της ορειβασίας και χιονοδρομίας γενικότερα.

Τελειώνοντας την προσφορά των υπηρεσιών μου στον Ε.Ο.Σ. Σερρών στο τέλος του 1994 μαζί με όλους τους εκλεκτούς και αγαπητούς συνεργάτες που είχα κατά διαστήματα προσφέραμε και δημιουργήσαμε μια μεγάλη υποδομή πάνω στην οποία οι νεώτεροι μπορούν να δημιουργήσουν πολλά περισσότερα και πρέπει να το κάνουν και είναι πιο εύκολο για αυτούς διότι υπάρχει η υποδομή και δεν ξεκινούν από το μηδέν όπως εμείς που δημιουργήσαμε ότι δημιουργήσαμε και για τα οποία είμεθα υπερήφανοι.

Εύχομαι καλή συνέχιση της προσπάθειας των παλαιότερων από τους νεωτέρους μας, την πραγματοποίηση νέων και καλύτερων έργων και καλή πρόοδο στον Ε.Ο.Σ. Σερρών.

Θα ήθελα να σημειώσω και να τονίσω ότι τα όσα αναφέρω στην γραφή μου αυτή είναι όλα πραγματικά, ελεγμένα και βασισμένα σε ακλόνητα ντοκουμέντα.

Όλα είναι καταχωρημένα στις ετήσιες λογοδοσίες των εκάστοτε Διοικητικών Συμβουλίων οι οποίες είναι καταχωρημένες στο βιβλίο των Γεν Συνελεύσεων του Συλλόγου.

Επίσης προέρχονται από καταστάσεις, εκθέσεις, έγγραφα, μελέτες και δημοσιεύσεις στον τοπικό τύπο φωτοαντίγραφα των οποίων έχω και επισυνάπτονται στο τέλος, ορισμένα εξ αυτών.

Εάν σε ορισμένα σημεία παραλείπονται ονόματα όσων συμμετείχαν σε αναβάσεις αγώνες και λοιπές εκδηλώσεις είναι διότι δεν είχα στοιχειά απολύτως ελεγμένα και παρακαλώ να μου συγχωρεθεί.

Νικόλαος Χρηστίδης

τ. Πρόεδρος ΕΟΣ Σερρών

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

            Ο Ορειβατικός Σύλλογος Σερρών είναι από τους πρώτους οργανωμένους Συλλόγους στην πόλη μας.

            Ήταν για μας τους μεγαλύτερους ένας Σύλλογος που τον υπηρετήσαμε με αγάπη αφοσίωση και υπευθυνότητα.

            Δουλεύαμε με την ψυχή μας αλλά και πήραμε πολλά όπως την αγάπη για το ύπαιθρο, την συναδελφικότητα και αποκτήσαμε φίλους πολλούς και καλούς σε όλη την Ελλάδα, με φιλία αγνή, σωστή και ανιδιοτελή η οποία παραμένει ακόμη.

Από την ημέρα που αποκτήσαμε γραφεία στην αρχή στη Στοά Σταυρίδη επί της οδού Μεραρχίας μαζευόμασταν σχεδόν όλα τα μέλη και συζητούσαμε τις εντυπώσεις μας από την εκδρομή της περασμένης Κυριακής αλλά και τις λεπτομέρειες για την εκδρομή της επόμενης Κυριακής και στο τέλος όλοι μαζί αγαπημένοι πηγαίναμε στο ζαχαροπλαστείο Ο ΚΡΙΝΟΣ του Καϊμακάμη που ήταν στη είσοδο της Στοάς για να φαμε κανένα γλυκό ή πηγαίναμε στο εξοχικό «Τ’ ΑΗΔΟΝΙΑ» του Τόλιου για κανένα ουζάκι.

Τ’ ΑΗΔΟΝΙΑ ήταν σχεδόν το στέκι μας. Από εκεί ξεκινούσαμε πολλές φορές για τις εκδρομές μας και από εκεί περνούσαμε γυρίζοντας από τις εκδρομές μας.

Αξέχαστα θα μείνουν τα γλέντια οι συνεστιάσεις και οι χοροί του Ορειβατικού όχι μόνον σε μας τους Ορειβάτες και Ορειβάτισσες αλλά και σε όλους τους Σερραίους.

Για τους γονείς ήταν χαρά και επιθυμία τα παιδιά τους να γίνουν μέλη του Ορειβατικού γιατί είχαν εμπιστοσύνη στις εκάστοτε Διοικήσεις και γιατί ήταν βέβαιοι ότι θα περάσουν καλά και ωφέλιμα σε ένα υγιές περιβάλλον.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Πρόεδρο Λεωνίδα Κατωπόδη με τις ευχάριστες διηγήσεις του, τις ιδιοτροπίες του και τόσα άλλα. Τον Πρόεδρο Χρήστο Καραμπουρούνη σοβαρό και μετρημένο για την αγάπη του προς όλους μας, την εργατικότητα του και τη μεγάλη προσφορά του. Τον Γιώργο Καμβουσιώρα με το ροχαλητό του, τα αστεία του και τα πειράγματα του. Τον Κλεάνθη Καράμπελα με το ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του, τις ιδιοτροπίες του αλλά την μεγάλη προσφορά του σε διάφορες εργασίες και την αγάπη του για όλους. Τον Αντώνη Σφούγγαρη με τα σάντουιτς που παρασκεύαζε με γλυκά, αλμυρά και διάφορα άλλα εδέσματα, τον Δημήτρη Καλλία, τον Γιώργο Λιάγκα και Θεμιστοκλή Χάψαλη με τα ακροβατικά τους που συγκέντρωναν γύρω τους πλήθος κόσμου όταν ήμασταν σε εκδρομές σε χωριά και πόλεις αλλά και τόσους άλλους καλούς συναδέλφους.

Όλοι περιμέναμε με λαχτάρα να έλθει το Σαββατοκύριακο για να πάμε εκδρομή – Ορειβασία, όπου όλοι μαζί καθόμασταν να φάμε αγαπημένοι προσφέροντας ο ένας στον άλλο μεζέ από το φαγητό που κουβαλούσαμε από τα σπίτια μας στο σακίδιο μας. Με πολλούς κόπους αποκτήσαμε μετά το Καταφύγιο μας στην ΙΜΤ Προδρόμου ένα άλλο Καταφύγιο στο Λαϊλιά που ήταν το δεύτερο σπίτι μας.

Δεν αρκεστήκαμε σε αυτό και βάλαμε γρήγορα έναν ακόμη πονοκέφαλο την δημιουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου Λαϊλιά που σε σύντομο Χρονικό διάστημα χάρις στην αυτοθυσία μας με πολλή δουλειά και κόπο αλλά και με την συμπαράσταση της πολιτείας κατορθώσαμε να δημιουργήσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Ένας απλός Σύλλογος με την δημιουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου κατόρθωσε να δημιουργήσει Τουριστική κίνηση στην πόλη μας γιατί αυτοί που επισκέπτονταν τον Λαϊλιά ήσαν πολλοί και από διάφορες πόλεις.

Τα Διοικητικά Συμβούλια εκτός των εκδρομών διοργάνωναν τακτικά διάφορες συνεστιάσεις και γλέντια με την συμμετοχή όλων των μελών μας, γιατί αγαπούσαν όλα τα μέλη το ίδιο δεν δημιουργούσαν κλίκες και τα μέλη αγαπούσαν και εκτιμούσαν τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Στις διάφορες εκδηλώσεις συμμετείχαν οι οικογένειες των μελών μας αλλά και παρά πολλοί συμπατριώτες μας.

Στον Ορειβατικό δεν υπήρχαν παρεξηγήσεις όλοι ήμασταν ίσοι και φίλοι, δεν ξεχώριζαν ηλικίες όλοι γινόταν παιδιά.

Το καταφύγιο μας στο Μοναστήρι Τιμίου Προδρόμου ήταν το αγαπημένο μας στέκι και εκεί περνούσαμε πολλά αξέχαστα Σαββατοκύριακα.

Οι Μοναχοί μας αγαπούσαν και τους αγαπούσαμε, τους φροντίζαμε και τους εξυπηρετούσαμε.

Στους χαιρετισμούς εκκλησιαζόμασταν στο Μοναστήρι, καθώς και τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια και όλη την Μεγάλη Εβδομάδα στον Επιτάφιο και την Ανάσταση και να σκεφθεί κανείς ότι πηγαίναμε στο Μοναστήρι με τα πόδια μόνον, σχεδόν μέχρι το 1960 γιατί μετά μπήκαν πολύ στη ζωή μας τα αυτοκίνητα ΙΧ.

 Όλα σχεδόν γίνονταν την εποχή εκείνη με προσωπική εργασία, κουβαλούσαμε πέτρες για το κτίσιμο του καταφυγίου Λαϊλιά, σουβαντίζαμε βάφαμε, μαστορεύαμε και τόσα άλλα.

Προσπαθούσαμε και συμβάλαμε στην προβολή της πόλης μας, του Λαϊλιά , του Μοναστηριού, του Παγγαίου, του Αγγίτη, της Λίμνης Κερκίνης και άλλων αξιοθέατων τοποθεσιών της περιοχής μας με την έκδοση στην αρχή πολυγραφημένων κατά κάποιο τρόπο διαφημιστικών φυλλαδίων και στη συνέχεια εντύπων, εποχή που δεν υπήρχε οργανωμένη έκδοση διαφημιστικών φυλλαδίων από τις αρχές.

Πολλά έργα έγιναν με προσωπική εργασία των μελών αλλά και φίλων του Ορειβατικού που ήθελαν να προσφέρουν.

 Ο Σύλλογος μας εκτός της Ορειβασίας φρόντισε και ανέπτυξε την Αναρρίχηση και την Χιονοδρομία ιδίως μετά την δημιουργία του Χιονοδρομικού Κέντρου.

Αλλά οι Ιστορίες του Ορειβατικού δεν έχουν τελειωμό για αυτό ας σταματήσω εδώ.

Τώρα αγαπητοί φίλοι ξεφυλλίζοντας το βιβλίο μου θα δείτε όλη την Ιστορία του Ορειβατικού με κάθε λεπτομέρεια.

Νικόλαος Χ. Χρηστίδης .