ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΗΣΙΔΗΣ ΕΝΑΣ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΣ ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ ΤΟΥ ΡΟΔΟΛΙΒΟΥΣ

Αρθρο του Νικολάου Χρ. Χρηστίδη (Πατέρα μου) στην εφημερίδα «Η Πρόοδος» στις 29/1/2008 

Πέρασαν σχεδόν 50 χρόνια από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Ζησίδη και σκέφτηκα να γράψω δυο λόγια για τον άνθρωπο αυτόν, που για πολλούς είναι άγνωστος και όπως διαπίστωσα, δυστυχώς, είναι ακόμη άγνωστος και μεταξύ των νεότερων ίσως κατοίκων του Ροδολίβους, τόπο που κάτι προσέφερε, όταν μεσουρανούσε επαγγελματικά και ήταν εις θέσιν να προσφέρει.

          Ο Κωνσταντίνος Ζησίδης γεννήθηκε στην Ήπειρο αλλά σε λίγα χρόνια μετά την γέννηση του, η οικογένεια του μετοίκησε στην Μακεδονία και εγκαταστάθηκε στο Ροδολίβος. Έτσι, γνώρισε ως ιδιαίτερη πατρίδα του το Ροδολίβος, το οποίο αγάπησε με πάθος.

Εκεί μεγάλωσε, μορφώθηκε και αποκατεστάθη επαγγελματικά.

Έγινε μεγάλος καπνέμπορος και από την τίμια δουλειά του απέκτησε σημαντική περιουσία. Προσέφερε δουλειά σε δεκάδες συγχωριανούς του, στην παραγωγή και την επεξεργασία του καπνού, που ήταν περιζήτητος για την άριστη ποιότητα.

Την εποχή εκείνη που είχε την οικονομική δυνατότητα, έκαμε διάφορες δωρεές στην Κοινότητα Ροδολίβους, η κυριότερη των οποίων ήταν η αγορά από την Ιταλία όλων των μουσικών οργάνων που απαιτούνταν για την δημιουργία μιας σωστής και αξιόλογης μουσικής Μπάντας (Φιλαρμονικής) και όχι μόνον αλλά και πλήρωνε τον μισθό του μουσικοδιδάσκαλου, που δίδασκε την εκμάθηση των οργάνων.

Έτσι, το Ροδολίβος την εποχή εκείνη, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, απέκτησε φιλαρμονική, την πρώτη φιλαρμονική της περιοχής.

Ακόμη, ο Κων. Ζησίδης απεφάσισε να οικοδομήσει στο Ροδολίβος ένα μεγάλο και μεγαλοπρεπές οίκημα, παρά την αντίθετη γνώμη της οικογένειας του, που τον συμβούλευε να επενδύσει τα χρήματα του στην πόλη των Σερρών.

Αυτός επέμεινε και έκτισε το οίκημα αυτό στο Ροδολίβος που είναι ένα πραγματικό κόσμημα.

Σε ένα σημείο της οικοδομής εντός ενός κύκλου, υπήρχε το μονόγραμμα του, το οποίο δυστυχώς αφαιρέθηκε και απέμεινε μόνο ο κύκλος !

Ο Κων. Ζησίδης έλεγε ότι ήθελε αργότερα να το παραχωρήσει στην Κοινότητα για την στεγαση της.

Δεν πρόλαβε όμως να πραγματοποιηθεί το όνειρο του, γιατί, το 1929 ήλθε το μεγάλο οικονομικό κραχ, που μαζί με τόσους άλλους, τον κατάστρεψε οικονομικά.

Κατασχέθηκε σχεδόν όλη η ακίνητη περιουσία του από την Εθνική Τράπεζα, μεταξύ της οποίας ήταν και το λαμπρό οικοδόμημα που δημιούργησε.

Το οικοδόμημα αυτό πολλά χρόνια αργότερα το αγόρασε από την Τράπεζα η Κοινότητα και εγκαταστάθηκε σε αυτό και σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο Ροδολίβους.

Επίσης, στο συνεχόμενο με το οίκημα οικόπεδο του κτίστηκε το Ειρηνοδικείο Ροδολίβους.

Μετά το κράχ του 1929 και την επελθούσα οικονομική του καταστροφή, ο Κων. Ζησίδης μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη όπου διέμεινε για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, εργαζόμενος ως καπνομεσίτης σε διάφορες καπνεμπορικές εταιρίες, στις οποίες ήταν περιζήτητος, διότι, ήταν άριστος γνώστης της εμπορίας καπνού.

Σήμερα διαμένει στην Θεσσαλονίκη η μονάκριβη κόρη του, Μαρία, παντρεμένη με τον εκπαιδευτικό Στέργιο Βρανάκη, αγόμενο από τη Βλάστη Κοζάνης με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τον Κώστα που είναι μηχανικός και την Ελένη.

Όσο ο Κωνσταντίνος Ζησίδης ήταν οικονομικά καλά προσέφερε ότι μπορούσε, ήταν γνωστός και αγαπητός σε όλους τους συμπατριώτες του. Μετά, όμως, την οικονομική του καταστροφή, όλοι τον ξέχασαν, όπως γίνεται συνήθως.

Έτσι, στην κηδεία του, που έγινε στις 18 Δεκεμβρίου 1959, στην Θεσσαλονίκης παρ’ όλα που ειδοποιήθηκε σχετικά η τότε Κοινότητα Ροδολίβους, κανείς αντιπρόσωπος της δεν παρέστη. Το μεγάλο παράπονο της οικογένειας του ήταν και είναι ότι ούτε καν ένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα δεν απέστειλαν.

Έτσι, λοιπόν ξεχασμένος πέθανε και έτσι ξεχασμένος παραμένει μέχρι σήμερα χωρίς να τύχει ουδεμίας τιμής που να θυμίζει το πέρασμα του από το Ροδολίβος.

Αυτά, θεώρησα καθήκον και υποχρέωση μου να γράψω για τον άνθρωπο που με αγαπούσε πραγματικά, που ήταν θειος μου, διότι, η γυναίκα του, Ελένη Πανταφεύγα, (Τριανταφυλλίδου) ήταν αδελφή της μητέρας μου, Αικατερίνης.